Michał Borczuch – Artykuły, Informacje

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Michał Borczuch

K/209: Ozymandias & Co.

Borczuch zrozumiał do końca Arystofanejską ideę, sens antycznego komediowego żartu.

Moja walka, reż. Michał Borczuch, TR Warszawa

Ucieczka do rzeczywistości

Wielką siłą Mojej walki są z pewnością role zawieszone między aktem kreowania i demontażu iluzji. W sumie w TR Warszawa powstało przedstawienie mocne, poruszające, na długo zapadające w pamięć.

K/166: Nieprzeoczone

Akcja wspierania Dialogu uświadomiła mi po raz kolejny niewiarygodne wręcz dysproporcje budżetowe między mainstreamem a offem, między dużymi i małymi festiwalami.

IX Festiwal Wybrzeże Sztuki, Gdańsk 14–27.06.2017

The best of

Sekretne życie Friedmanów Marcina Wierzchowskiego otworzyło tegoroczne Wybrzeże Sztuki, a w ostatecznym rozrachunku okazało się być jednym z najlepszych przedstawień tej edycji.

Zew Cthulhu, reż. Michał Borczuch, Nowy Teatr

Widmo nad Warszawą

Redukcja Lovecraftowskich potworów do dowcipu i polityki jest amputacją nie tylko symboliki dominującej w tej twórczości, ale także jej idei.

Wszystko o mojej matce, reż. Michał Borczuch, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

Nigdy wszystko

W spektaklu Michała Borczucha przywołanie najbardziej chyba znanego filmu Pedra Almodóvara pozornie tylko ogranicza się do tytułu.

K/105: To wiadro też tak samo stało

A kto jest winny temu, że hasło „Lubaszenko w Nowym” w ogóle jest brane pod uwagę? Ano Tomasz Karolak jest winny. I Krystyna Janda też. Emilian Kamiński nawet.

Futbol, seks i polityka. Teatr w Polsce i teatr w Brazylii

Okazało się, że polski teatr jest w dużym stopniu zaangażowany politycznie. Rozmowa z Celso Curi, jednym z jurorów Festiwalu Boska Komedia.

Jeśli dalej miałbym trzymać się analogii cyrk–teatr, rzekłbym, że włoscy artyści dali polskim urzędnikom od teatru i samym artystom bezcenną lekcję demontażu widowiska i instytucji jeszcze w trakcie wieczornego występu. Wiecie, które sceny i województwa mam na myśli.

Kołonotatnik 44: Same przedstawienia. I glosy. Zwłaszcza te syczące

Łukasz Drewniak

Opinie

Kołonotatnik 44: Same przedstawienia. I glosy. Zwłaszcza te syczące

Sekwencje z dziećmi i tłumem dorosłych pochłoniętych jakimś absurdalnym wirem niezrozumiałych zachowań są najlepsze w spektaklu Cieplaka, bo reżyserowi udaje się patrzeć na sceniczny świat okiem dziecka, które nie wszystko z tego wiru rozumie, dostrzega szczegóły, ale umyka mu zasada.