AKCEPTUJĘ
  • Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

Aktor

Kogo los skazał na wieczną wzgardę,
Tłum czyje czoło opluwa harde,
Czyja twarz razi jak nocna zmora?...
                                               Aktora.
Kogo łzy dławią, gdy śmiać się każą,
Kogo szyderską przyjmuje twarzą
Zgraja próżniaków zgnilizną chora?...
                                                Aktora.
Kto nie ma dachu, a często chleba,
Kto krwią zdobywa, co mu potrzeba,
Kto się plugawi, choć dusza czysta?...
                                                Artysta.
Kto dzisiaj oklask, jutro świst słyszy,
Kto kona w smutku, nędzy i ciszy,
Kto się o jutro swoje wciąż trwoży?...
                                                Aktorzy.
Kogo się wyprą bracia rodzeni,
Nad czyim grobem chwast się zieleni,
Czyja ze smutku dusza wciąż chora?...
                                                Aktora.
Gdy więc pomimo tylu boleści
Aktor swą sztukę jak lubą pieści,
Gdy się na cierpień poświęca tyle,
Jak się nie dziwić artyzmu sile?...
Wierzcie mi: postać ta piękna, czysta -
                                                Aktor – artysta.

Karol Hoffman, Aktor, [w:] Bukiet dramatyczny, Radom 1889. Przedruk w: Strofy o teatrze, red. K. Madoń, P. Mitzner, Iskry 1982, s. 52.

skomentuj

Aby potwierdzić, że nie jesteś robotem, wpisz wynik działania:
jeden razy osiem jako liczbę: