“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Mirosław Kocur
Recenzje

Garaż Performatywny

Dionysus in 69 był nie tylko prowokacją obyczajową, swoistym komentarzem do „lata miłości” i rewolucji hippisów, ale też prowokacją polityczną.
Golem, reż. Konrad Dworakowski, Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego Filia we Wrocławiu
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Nieznośna lekkość patosu

Przedstawienie Konrada Dworakowskiego bezsprzecznie ma swoje zalety i jasne strony.
Balladyna, reż. Paweł Świątek, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Pomieszanie z poplątaniem

Największy atut przedstawienia Pawła Świątka to aktorstwo; każda rola jest zbudowana niezwykle precyzyjnie.
Zerbombt, reż. Thomas Ostermeier, Schaubühne w Berlinie
Mirosław Kocur
Recenzje

Zbombardowani w kwarantannie

Obrazy sceniczne tworzone przez Ostermeiera i Pappelbauma miewają porywającą urodę, nawet na nagraniu video.
Kapitan Żbik i żółty saturator, reż. Wojciech Kościelniak, Teatr Syrena w Warszawie
Malwina Głowacka
Recenzje

Kapitan Żbik ratuje stolicę

Kapitan Żbik i żółty saturator to przykład bardzo udanej pracy zespołowej: aktorów, tancerzy, muzyków i wielu innych osób.
Rodelinda, reż. Andrzej Klimczak, Polska Opera Królewska
Małgorzata Komorowska
Recenzje

Wierna i dzielna Rodelinda

Polska Opera Królewska sięgnęła po dzieło włoskie tytana baroku, Jerzego Fryderyka Händla: Rodelindę.
Biesy VR, reż. Natalia Korczakowska,Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza
Kamila Paprocka
Recenzje

Zwiedzanie czy złudzenie?

Biesy VR to pierwsza produkcja teatru, zrealizowana częściowo w VR i zaprezentowana publiczności.
Żabcia i Ropuch, reż. Marta Kwiek, Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Płazia wiosna

Nie znajdziecie w Żabci i Ropuchu charakterystycznych dla współczesnego teatru lalek forteli narracyjnych czy puszczania oka do dorosłej publiczności.
Anna Jazgarska
Recenzje

Jednym zdaniem

Niemal trzygodzinne przedstawienie zakopiańskiego Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza to wielka praca Emilii Nagórki, która nie tylko wyreżyserowała spektakl i zagrała w nim, ale także dokonała adaptacji znakomitej powieści Wiesława Myśliwskiego.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Tomasz MościckiGabinet doktora Cleckleya
Magdalena TarnowskaIle prawdy jest w legendzie?
Łukasz DrewniakJęzykami mówić będą…
Joanna OstrowskaPrzemknęło jak obłok po niebie
Joanna OstrowskaTeatr to kłamstwo
Łukasz DrewniakKołonotatnik 66: Instrukcja obsługi Krakowa, część pierwsza

Bądź na bieżąco