Czerwona księga polskiego teatru

Książka PRL. Przedstawienia, porywająco napisana i rewelacyjnie wydana, jest pod wieloma względami przełomowa. Wysokim poziomem edytorskim publikacja ta bije na głowę większość uczonych monografii dostępnych dziś na rynku światowym. I piszę to z całą odpowiedzialnością.

Joanna Ostrowska

Ty-dziecko albo jak ryby zyskują głos

Teatr Pleciuga, grający na co dzień dla dzieci, z okazji ich święta postanowił sprawić im jeszcze większą niespodziankę i Dzień Dziecka rozciągnął do całego tygodnia.

Anna Jazgarska

Marzyciele

Baloniarze, reż. Joanna Zdrada, Teatr Miniatura w Gdańsku

Henryk Mazurkiewicz

Chłopcy z zapałkami

Biedermann i podpalacze , reż. Silke Johanna Fisher, Teatr Polski we Wrocławiu

teatralny.pl

Jakub Kasprzak Rozmowy

Teatr to nie światło i brzdęk

Spór, czy należy szanować autora czy nie, z talentem przekładać czy bez talentu przepisywać albo odwrotnie, co wolno reżyserowi, a co nie, jest jałowy i pozorny, bo zależy tylko i wyłącznie od kontekstu, a w ostatecznym rachunku od efektu. Rozmowa z Tadeuszem Słobodziankiem, dyrektorem Teatru Dramatycznego w Warszawie.

Gęstość zaludnienia. Historia wybuchu, reż Krzysztof Popiołek, Teatr Kana w Szczecinie

Joanna Ostrowska Recenzje

Hopla żyjemy!

Można powiedzieć, że spektakl Kany to typowy przykład teatru zaangażowanego „w sprawie”.

Pieśni czarownic, reż. Michał Buszewicz, Ewa Łowżył, Zbigniew Łowżył, Teatr Polski w Poznaniu

Juliusz Tyszka Recenzje

Czarownice dają czadu

Wspomniana muzyczna uroda tego spektaklu-oratorium zasadzała się nie tylko na przejmującym, sugestywnym śpiewie, lecz także na ciekawym doborze instrumentarium.

Kamila Peltz Rozmowy

Kolebka fundamentalnych wymian

Mam często poczucie, że materia teatralna kostnieje w kontakcie z gotowym tekstem, którego trzeba się sztywno trzymać. Rozmowa z reżyserką Anną Smolar

felietony