Kamyk
Kamiński, występując w drobnych rolach, nawet w epizodach, potrafił wprawić widownię w stan euforii.
Żadnych ustępstw
Ważnym pytaniem jest to, na ile poglądy Craiga przyczyniły się do zmian w teatrze, a na ile były po prostu jej oznakami.
Papież lokówki, Napoleon ondulacji
Z życiem Cierplikowskiego wiąże się nierozwiązana do dzisiaj tajemnica. Jak to możliwe, że został zapomniany i co stało się z jego ogromnym majątkiem?
Oświecony tyran
Schiller długo funkcjonował jako oczytany dyletant, teoretyk, człowiek, który wszędzie bywa, wszystko wie, coś tam pisze, pięknie śpiewa, ale właściwie trudno powiedzieć, kim jest?
Arnold Szalony, Arnold Wytrwały
Inspiracją dla każdego, kto, nie będąc artystą, chciałby zarobić na teatrze, może być Arnold Szyfman.
Idealista
Jaracz miał poczucie ciągłości historii teatru w Polsce. A przynajmniej chciał, żeby taka ciągłość była.
Jewgnienij Wachtangow albo Zen w sztuce reżyserii
Czy Wachtangow naprawdę pogodził ze sobą szkołę Stanisławskiego z działalnością Meyerholda?
Witold Gombrowicz we własnej hi§tory
W bieżącym roku, ogłoszonym w Polsce Rokiem Gombrowicza, odbywa się szturm pisarza na operę.
Sfajdać się czy umrzeć?
Dwadzieścia lat od premiery Nart Ojca Świętego w reżyserii Piotra Cieplaka, po Inne rozkosze sięga dziś Jacek Głomb.
To robi ciary
Rozmowa z Ewą Hevelke i Michałem Januszańcem – o filmie Dziady. Tytuł roboczy.
W każdej kulturze są teksty, o których wszystko powiedziano, a mimo to wciąż chcemy o nich mówić; które są kanoniczne, pozostają w obiegu i ciągle z nimi pracujemy. Dziady Adama Mickiewicza są takim tekstem, ale Dziady Dejmka także. To najbardziej znany spektakl w historii polskiego teatru.
Jeszcze jedna zima
W centrum najnowszego spektaklu Wrocławskiego Teatru Tańca oraz u podstaw całej jego konstrukcji znajduje się poezja. Precyzując: poezja Czesława Miłosza.
