K/295: Oko Grzegorzewskiego

Od kilku miesięcy czekam na publikację biografii Jerzego Grzegorzewskiego, którą już napisała Maryla Zielińska. A może wcale nie będzie to klasyczny życiorys reżysera, tylko sonda głębinowa wrzucona w otchłań jego spektakli, niechronologiczna opowieść o suple sztuki i życia, błyskotliwy katalog asocjacji i rekwizytów z intymnego imaginarium artysty. Zielińska zbierze relacje współpracowników i świadków, opisze kolejne przedstawienia, posłucha autokomentarzy Grzegorzewskiego, powydziwia na wszystkie nietrafione sądy o jego teatrze. Może tak, może nie.

Tomasz Mościcki

Beznóżki na szczytach

Reżyserka bardzo rozsądnie zdystansowała swoje przedstawienie od historycznych realiów. Baba-Dziwo w Teatrze Polskim bez wątpienia rozgrywa się w naszych czasach.

Mirosław Kocur

Terapia w Piekarni

Tiki i inne zabawy, reż. Dominika Knapik, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego

Juliusz Tyszka

Galowa żmudność

Lalka, reż. Piotr Ratajczak, Teatr Współczesny w Szczecinie

teatralny.pl

Łukasz Drewniak Opinie

K/294: W niewolę wzięci

W Jeńczynie Strzępka i Demirski weszli z premedytacją w tonację buffo. Nie czytają na nowo historii, nie oskarżają klas posiadających, nie kopią liberalizmu jako systemu.

Noc Walpurgi, reż. Agata Biziuk, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskiej w Warszawie

Dominik Gac Recenzje

Zmysł udziału

Noc Walpurgi nie jest przedstawieniem przyjemnym – i to nie ze względu na tematykę. Tę mamy w polskim teatrze na tyle oswojoną, że coraz trudniej uruchomić tkwiący w niej ładunek emocjonalny.

Alicja, reż. Martyna Majewska, Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu

Magda Piekarska Recenzje

Ani mi się śni

Alicja uwodzi formą, czaruje piosenkami, ale tym, którzy oczekują morału i jasnego przesłania, pokazuje figę z makiem. Daje do rozgryzienia zagadkę bez instrukcji obsługi, zmusza do wysiłku interpretacji bez taryfy ulgowej.