Oblicza Meyerholda
Styl Meyerholda istniał i w jakiejś formie przetrwał zagładę jego teatru. Do dzisiaj jego ślady można odnaleźć w Rosji, w teatralnym mainstreamie.
„W tej sprawie pokładam nadzieję”
Edukacja zapewniła Systemowi przetrwanie. Nie do wprowadzenia w repertuarowym teatrze, fantastycznie nadawał się jako narzędzie pedagogiczne.
Życie i śmierć aktora. Część 3 opowieści o Wojciechu Bogusławskim
Końcowe lata XVIII wieku to dla Wojciecha Bogusławskiego czas pełni sił. Dobił do czterdziestki, w teatrze pracował ponad dwie dekady, własną trupą kierował od lat kilkunastu.
Aktor i król. Część 2
Historycy teatru wiele by dali, by móc poznać treść rozmowy, która odbyła się między Stanisławem Augustem Poniatowskim a Wojciechem Bogusławskim tuż po przyjeździe wielkiego aktora.
Aktor i król
Każdy, kto choć raz odwiedził Teatr Narodowy, musiał przechodzić obok pomnika Wojciecha Bogusławskiego dłuta Jana Szczepkowskiego. Wyfraczony mężczyzna z cylindrem w ręku wydaje się taksować w powadze mijającą go publiczność.
Ojciec polskiej scenografii
Scenograf, zdaniem Frycza, musiał umieć własnoręcznie wykonywać rekwizyty i szyć kostiumy. Jego wychowanków, reprezentujących nieraz bardzo odmienne sposoby myślenia, określa się jako przedstawicieli krakowskiej szkoły scenografii.
Męczennik Czystej Formy
Przed twórcą, który uzna teorię Czystej Formy, otwiera się perspektywa nieograniczonej wolności.
Miłość do teatru – lekcja Adama Grzymały-Siedleckiego
Historycy teatru podchodzą do Siedleckiego nieufnie. Szukając materiałów do swoich książek, ciągle przyłapują autora Świata aktorskiego moich czasów na nieścisłościach.
Klucz Melpomeny, czyli teatr w literaturze
Opowiadanie Brandysa jest przede wszystkim mistrzowskim i bardzo subtelnym studium psychologicznym, ale opartym na realnych odniesieniach historycznych.
Coś więcej, czyli o siedmiu spektaklach, które wyszły poza schemat
Dostępna w teatrze skala emocji zdaje się mała w porównaniu z przeżyciami towarzyszącymi imprezom sportowym, ulicznym manifestacjom, nawet kinu.
Ryszard Bolesławski albo Encyklopedia Teatru Polskiego
Bolesławski był, zdaniem Harolda Clurmana, „człowiekiem teatru w każdym calu”, starał się więc łączyć dydaktykę z pracą nad poszczególnymi przedstawieniami.
Całuję wszystkiem wszystko w Tobie
Kiedy Irena Solska poznała Stanisława Ignacego Witkiewicza, początkującego malarza i studenta krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, miała 33 lata. Witkacy był od niej młodszy równo o dekadę.
