Reżyser wspólnie z dramaturgiem Romanem Pawłowskim przenieśli Męczenników Mariusa von Mayenburga w polskie realia.

Nikt lepiej, poza Grotowskim, by tego nie wymyślił. Aferka medialna z udziałem Anny Wendzikowskiej z TVN jest najlepszym dowodem na życie pozagrobowe.

Otóż pani Iza, zostawszy ministrem kultury, za cel swojej pierwszej zagranicznej podróży obrała Szwecję. Zaproponowała mi, żebym jej towarzyszył jako dziennikarz.

Jaką funkcję pełni dziś krytyk wobec teatru, środowiska, odbiorcy? O wypowiedź poprosiliśmy: Jacka Sieradzkiego, Jacka Wakara, Jacka Kopcińskiego, Łukasza Drewniaka, Anetę Kyzioł, Witolda Mrozka i Jolantę Kowalską.

Opowiem teraz o moim spotkaniu z Miłoszem, próbach zrozumienia amerykańskiej Polonii i o tym, jak w pewnej willi na Zachodnim Wybrzeżu odkryłam jeden okruch z dziejów mojej rodziny.

Snuliśmy różne przypuszczenia, kto może przejąć Jaracza po Zawodzińskim. Pojawił się kandydat (?), nominat (?) spoza tej stawki.

Reżyser nie jest w teatrze konieczny. Nie było go sto lat temu i być może nie będzie go za następne dwadzieścia lat.

Od trzech lat gniazdo dynda na pośmiewisko mojej pychy. Na bolesną figę. Na lekcję godzenia się, że nie będzie tak, jak sobie wymyślę.