Co można zrobić w poniedziałek rano?
Bardzo często w teatrze choreografia jest traktowana „epizodycznie”, co nie wyczerpuje jej potencjału. Rozmowa z tancerką, choreografką i menadżerką kultury Weroniką Pelczyńską.
Człowiek jest czymś więcej niż tym, co o sobie wie
W tym roku symbolicznie wkraczamy w dorosłość, bo to osiemnasta edycja. Rozmowa z Edytą Kozak, dyrektorką artystyczną Festiwalu Ciało/Umysł
Teatr to stół laboratoryjny
Staramy się budować szeroki kontekst, wspólnie z widzami tworzyć pogłębione relacje. Rozmowa z Pawłem Łysakiem, dyrektorem Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie.
Łączka
Sądzę, że teatr jest od opowiadania historii, którą każdy widz może sobie indywidualnie odczytać. Rozmowa z Błażejem Piotrowskim z Teatru Latarnia
Kłopot z określeniem „off”
Można działać na rzecz warszawskiej kultury z różnych pozycji. Rozmowa z Aliną Gałązką z Komuny//Warszawa
Warszawska kultura – kolejny rozdział
Warszawa musi mieć bogatą ofertę teatralną, nie tylko tę, dla której organizatorem jest miasto, ale także niepubliczną. Rozmowa z Arturem Jóźwikiem, nowym dyrektorem Biura Kultury Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy.
Trzeba zabić ten spektakl
Kiedy zaczynałam pracę nad Leśnymi. Apokryfem, miałam w sobie dużo wiary, że w Teatrze Polskim coś się zmieniło i że możemy w spokoju pracować. Rozmowa z reżyserką Martą Streker.
Jak to się robi w teatrze
W obu spektaklach otwieram się na nowy język teatralny, próbuję wyjść do ludzi, którzy myślą, że teatr do nich nie dociera. Rozmowa z reżyserem Pawłem Świątkiem.
Fortuna nam sprzyja
Jerzy Limon wiele nas nauczył, pozwolił nam się rozwinąć, dziś mogę więc powiedzieć, że mamy doświadczenie i umiejętności dające możliwość kontynuowania jego dzieła. Rozmowa z Joanną Śnieżko-Misterek, koordynatorką Festiwalu Szekspirowskiego.
Sfera podróżujących myśli
Jest wiele dyskusji na temat kanoniczności butō, jego „prawdziwości” i japońskości. Byłam tym w pewnym momencie bardzo zmęczona, bo esencjonalizacja jest zamykającą fikcją. Rozmowa z dr Katarzyną Pastuszak, tancerką, choreografką, badaczką butō.
Lekcje z zagubienia
W Widzę nic nie chciałem, żeby było dosłowne. Ślepota głównej bohaterki jest motorem napędowym. Rozmowa z Filipem Zawadą, autorem tekstu dramatycznego Widzę nic nagrodzonego w konkursie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Strefy Kontaktu.
Najważniejsze to słuchać
Szczęśliwie młode pokolenie mówi „nie” i ma inspirującą odwagę przeciwstawić się przemocy, która nie mieści się w żadnej definicji procesu twórczego. Rozmowa z Niną Gabryś i Ewą Kaim, rzeczniczkami do spraw etyki Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.
