Co można zrobić w poniedziałek rano?
Bardzo często w teatrze choreografia jest traktowana „epizodycznie”, co nie wyczerpuje jej potencjału. Rozmowa z tancerką, choreografką i menadżerką kultury Weroniką Pelczyńską.
Człowiek jest czymś więcej niż tym, co o sobie wie
W tym roku symbolicznie wkraczamy w dorosłość, bo to osiemnasta edycja. Rozmowa z Edytą Kozak, dyrektorką artystyczną Festiwalu Ciało/Umysł
Teatr to stół laboratoryjny
Staramy się budować szeroki kontekst, wspólnie z widzami tworzyć pogłębione relacje. Rozmowa z Pawłem Łysakiem, dyrektorem Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie.
Łączka
Sądzę, że teatr jest od opowiadania historii, którą każdy widz może sobie indywidualnie odczytać. Rozmowa z Błażejem Piotrowskim z Teatru Latarnia
Kłopot z określeniem „off”
Można działać na rzecz warszawskiej kultury z różnych pozycji. Rozmowa z Aliną Gałązką z Komuny//Warszawa
Warszawska kultura – kolejny rozdział
Warszawa musi mieć bogatą ofertę teatralną, nie tylko tę, dla której organizatorem jest miasto, ale także niepubliczną. Rozmowa z Arturem Jóźwikiem, nowym dyrektorem Biura Kultury Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy.
Trzeba zabić ten spektakl
Kiedy zaczynałam pracę nad Leśnymi. Apokryfem, miałam w sobie dużo wiary, że w Teatrze Polskim coś się zmieniło i że możemy w spokoju pracować. Rozmowa z reżyserką Martą Streker.
Jak to się robi w teatrze
W obu spektaklach otwieram się na nowy język teatralny, próbuję wyjść do ludzi, którzy myślą, że teatr do nich nie dociera. Rozmowa z reżyserem Pawłem Świątkiem.
W stronę Camelot
Dziś trzeba powiedzieć widowni, że nigdy nie wrócimy już do tego, co było, że o teatrze Tomaszewskiego możemy mówić jedynie jako o inspiracji.
Rozmowa z Leszkiem Bzdylem, tancerzem, reżyserem, dyrektorem artystycznym Wrocławskiego Teatru Pantomimy.
Czułość i porażkowość
Teatr psychologiczny i film starają się osiągnąć przeźroczystość komunikatu języka, my działamy w drugą stronę. Rozmowa z reżyserką Klaudią Hartung-Wójciak
Monitory nas nie ocalą
Humanka rozgrywa się w dekoracjach – jak to określił autor – „nieodległej przyszłości", są one jednak dla mnie tylko pretekstem.
Rozmowa z reżyserką Leną Frankiewicz.
Społeczeństwo nie lubi, jak ktoś sobie za dużo pozwala
Nie pracuję na tekście, a aktorzy w Polsce po prostu wielbią tekst. Zmuszam aktorów do procesu, to oznacza niewiadomą, a oni wolą reżysera, który „wie”. Rozmowa z reżyserką Anną Karasińską
