Auf nach Mahagonny

Mahagonny, czyli utopijne miasto z utworu Bertolta Brechta, kusi swobodnym trybem życia, postępem, rozrywką i alkoholem. Osadzeni w nim bohaterowie szybko jednak orientują się, że ich pozorny dobrobyt jest iluzją. W swym muzycznym spektaklu Krystian Lada zestawia Mahagonny z klimatem współczesnej Warszawy, udowadniając, że stworzony przez Brechta i Kurta Weilla songspiel wciąż sprawdza się jako forma krytycznego komentarza do rzeczywistości.

Olga Katafiasz

We władzy życia

Seks, hajs i głód trwa sto trzydzieści pięć minut. Zbyt krótko, by opowiedzieć trzypokoleniową historię, ale wystarczająco, by pokazać mechanizmy działań i relacji.

Malwina Głowacka

Nieszczęśliwe związki

Teatr Collegium Nobilium, Mewa, reż. Katarzyna Minkowska

Dorota Androsz

Czaszki i ludzie

Jest rok 2312. Świat od dawna trawi zaraza bezsenności i podobnie, jak w jednym z rozdziałów powieści Sto lat samotności Gabriela Garcii Marqueza, zaczęły pojawiać się symptomy utraty pamięci.

Teatralny.pl

Śluby panieńskie, reż. Dan Jemmett, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Rhythm of My Heart

Gdy w ręce brytyjskiego reżysera trafia Fredrowska komedia, jego skojarzenia biegną w stronę lat 70. XX wieku. Skąd wyrasta owo przeniesienie czasu akcji Ślubów panieńskich?

Człowiek jaki jest, każdy widzi, reż. Katarzyna Minkowska, Nowy Teatr

Alicja Müller

Recenzje

Pluszowe Himalaje

Heading 1

Heading 2

Heading 3

Heading 4

Heading 5

Heading 6

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur.

Block quote

Ordered list

Item 1
Item 2
Item 3

Unordered list

Item A
Item B
Item C

Text link

Bold text

Emphasis

^Superscript

_Subscript

Przestrzeń w spektaklu Człowiek jaki jest, każdy widzi w reżyserii Katarzyny Minkowskiej jest zaskakująca malownicza; to świat-fantazja o magicznej zimie, o krainie mrozu.

‍

Laguna, reż. Paweł Sakowicz, TR Warszawa

Alicja Müller

Recenzje

Przeciekanie

Heading 1

Heading 2

Heading 3

Heading 4

Heading 5

Heading 6

Block quote

Ordered list

Item 1
Item 2
Item 3

Unordered list

Item A
Item B
Item C

Text link

Bold text

Emphasis

^Superscript

_Subscript

To, co płynne, nie uznaje granic, lubi przeciekać oraz naciekać i jako takie ma w sobie coś wywrotowo nieobliczalnego. Jak Laguna.

François Kahn, Ogród. Rzecz o pracy parateatralnej Jerzego Grotowskiego w latach 1973–1985 redakcja Dariusz Kosiński, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, żywosłowie, Wrocław – Kraków 2024.

‍