Zawłaszczyć traumę. Instrukcja

Weronika Szczawińska jest w bardzo dobrej formie. I w formie, którą my, widzowie, bardzo dobrze znamy. Wojny, których nie przeżyłam w bydgoskim Teatrze Polskim to znów ten sam spójny i konsekwentny język teatralny, z akcentem padającym na fragment, celowo zdekomponowany i ujęty w cudzysłów (para)naukowego dyskursu. To znana nam struktura dramaturgiczno-inscenizacyjna, organizowana gestem sięgnięcia po strzęp, skrawek, wycinek, poddany następnie próbom skrupulatnej specyfikacji. Wreszcie – „teren badań” ponownie obejmuje temat pamięci i historii, składników warunkujących projekty fantazmatycznych scenariuszy.

Cisza, ciemność. Czas na kolejną wojnę.

9-11-2015