Sądzę, że teatr jest od opowiadania historii, którą każdy widz może sobie indywidualnie odczytać. Rozmowa z Błażejem Piotrowskim z Teatru Latarnia

Inspiracją dla każdego, kto, nie będąc artystą, chciałby zarobić na teatrze, może być Arnold Szyfman.

Jaracz miał poczucie ciągłości historii teatru w Polsce. A przynajmniej chciał, żeby taka ciągłość była.

Wydarzenie było rodzajem podsumowania Grotowski Fest – jednego z nurtów tegorocznych Warszawskich Spotkań Teatralnych, poświęconego postaci założyciela Teatru Laboratorium.

Czy Wachtangow naprawdę pogodził ze sobą szkołę Stanisławskiego z działalnością Meyerholda?

Styl Meyerholda istniał i w jakiejś formie przetrwał zagładę jego teatru. Do dzisiaj jego ślady można odnaleźć w Rosji, w teatralnym mainstreamie.

Śliwińska zgrabnie utkała opowieść o genialnym autorze Wesela, zestawiając ze sobą teksty źródłowe i łącząc je z własnym komentarzem.

Edukacja zapewniła Systemowi przetrwanie. Nie do wprowadzenia w repertuarowym teatrze, fantastycznie nadawał się jako narzędzie pedagogiczne.

Azjatycki teatr opiera się na tradycji i przyzwyczajeniach, a u nas jest rzucaniem wyzwań i pogłębianiem możliwości. Rozmowa z Jagodą Hernik Spalińską, profesor Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk.

Końcowe lata XVIII wieku to dla Wojciecha Bogusławskiego czas pełni sił. Dobił do czterdziestki, w teatrze pracował ponad dwie dekady, własną trupą kierował od lat kilkunastu.