Le Sacre

Reżyseria – Leszek Bzdyl i Katarzyna Chmielewska
Muzyka – Mikołaj Trzaska (Igor Strawiński)
Kostiumy – Sławek Blaszewski
Reżyseria świateł – Michał Kołodziej
Produkcja – Teatr i Teatr Wybrzeże Dada von Bzdülöw /
Gdańsk, Festiwal Wiosny / Poznań
Koprodukcja – Fundacja Art Stations / Poznań, Otwarta
Pracownia Sztuk Scenicznych w Burdągu
Wsparcie – Urząd Miasta Gdańska

W 1993 roku, badacz i profesor na Bard Collage w Massachusett, Jeff Perec, w trakcie tworzenia katalogu dokumentów, przekazanych uczelni pośmiertnie przez potomków Mikołaja Roericha, natrafił na fragmenty korespondencji pomiędzy Roerichem i Strawińskim, twórcami Le Sacre du Printemps, mitycznego już baletu, który na początku XX w. wywrócił do góry nogami myślenie o współczesnym widowisku muzyczno-ruchowym. Librecista i kompozytor wspominali w owej korespondencji o pierwotnej wersji Le Sacre, o jej radykalnych założeniach i wymowie, oraz istotnej filozoficznie i muzycznie różnicy w porównaniu z tą wersją, która miała premierę w Paryżu w 1913 roku. W listach Roericha i Strawińskiego odnaleźć można było dotkliwą krytykę poczynań Diagilewa, który nie zaakceptował wspominanej wersji Le Sacre, gdyż inaczej wyobrażał sobie skalę skandalu, który chciał wywołać.

Profesor Jeff Perec poświęcił kilka kolejnych lat na poszukiwania odrzuconej wersji libretta i zapisu nutowego Le Sacre. Ostatecznie, mimo przeciwności losu i utrudniających mu te poszukiwania wręcz kryminalnych działaniach spadkobierców i dysponentów praw autorskich do twórczości Strawińskiego, odnalazł obszerne fragmenty zapomnianej wersji zapisu Le Sacre (w notacji cheironomicznej) w Sankt Petersburgu, w mieszkaniu należącym niegdyś do rodziny Roerichów. Odkrycie zostało natychmiast zdezawuowane przez gremia uniwersyteckie, wytwórnie muzyczne oraz kuratorów życia artystycznego i uznane za apokryficzny plagiat. Jeff Perec poszukując twórców, którzy uznaliby rangę jego odkrycia i odważyli się na prapremierowe wykonanie oryginalnej wersji Le Sacre, wysłał do kilkuset zespołów muzyczno-ruchowych propozycję udostępnienia pierwotnej partytury i libretta barbarzyńskiego baletu. Teatru Dada von Bzdülöw przystał na tę propozycję.