Śniadanie u Desdemony

Spektakl pochodzi z otwartych zasobów TVP VOD.

Reżyseria – Krystyna Meissner
Scenografia – Jerzy Rudzki
Realizacja TV – Alicja Ślężańska

Spektakl na podstawie dramatu Janusza Krasińskiego – ilustracja zjawiska, które krytycy nazwali „syndromem Krasińskiego”. W utworach pisarza, który sam przeżył za kratami dziesięć lat (1947-56), najczęściej pojawia się niesprawiedliwie osądzony bohater. W Śniadaniu u Desdemony takim bohaterem jest Tadeusz (Ignacy Gogolewski), który wraca do domu po niesłusznie spędzonych w więzieniu latach. Zastaje w mieszkaniu oprócz żony wyraźnie zadomowionego Adama (Edmund Fetting) – przyjaciela sprzed lat.
Budzi to jego, początkowo skrywane, później zupełnie otwarcie wyrażane wątpliwości co do charakteru znajomości Hanki (Zofia Kucówna) – jego żony i Adama. Na tym tle dochodzi do otwartego konfliktu między mężczyznami, którego mimowolnym świadkiem jest Szymon (Piotr Zaborowski), młody przyjaciel Tadeusza z więzienia. Będąc u progu męskiego życia znalazł się za murem więziennym. Obaj byli więźniowie muszą na nowo nauczyć się żyć na wolności. Tadeusz z trudem przełamuje swoje fobie, które rozwinęły się przez lata odosobnienia a dotyczyły wierności Hanki. Przeżywa on jeszcze dodatkowo kwestię swego niesprawiedliwego wyroku sądowego, który zniszczył jego szczęśliwe życie u boku żony i dzieci. Z trudem dociera do niego, że Adam, choć skrycie kochający Hankę, był jej i jego jedynym przyjacielem. Dzięki niemu dzieci Tadeusza dorastały bez poczucia wstydu za uwięzionego ojca. Był jedyną podporą moralną i materialną Hanki. Szymon, dla którego Tadeusz miał być oparciem na wolności – widząc, że jego przyjaciel sam musi się uporać ze swymi problemami odchodzi. Adam, który żyje samotnie, a który po powrocie Tadeusza stracił „przyszywaną” rodzinę, oferuje mu pomoc.