Młody Chopin idzie do teatru
Jaki świat otaczał kilkunastoletniego Fryderyka Chopina, gdy żył w Warszawie?
Spotkanie z ciekawym człowiekiem: Raczak i Krukowski – od pierwszego wejrzenia
Kultura studencka pierwszej połowy lat siedemdziesiątych miała dla mnie – licealisty z dużego miasta powab kontrkulturowy.
Spotkanie z ciekawym człowiekiem: Swinarski, czyli szok
Najważniejszym dla mnie po dziś dzień fragmentem wszystkich spotkań była wymiana zdań z Konradem Swinarskim.
Smak Zakopianiny
O letnim pobycie w Zakopanem pisali w listach i pamiętnikach aktorzy. Z największych można wymienić Helenę Modrzejewską, Antoninę Hoffman, Irenę i Ludwika Solskich.
Lech Raczak – in memoriam
17 stycznia 2020 roku odszedł od nas na zawsze Lech Raczak, człowiek teatru, jeden z największych polskich twórców teatralnych XX i XXI wieku.
Być jak Zbigniew Raszewski
Raszewski łączył, co w jego pokoleniu nie było jeszcze tak egzotyczne jak dzisiaj, funkcję krytyka współczesnego życia teatralnego z rolą historyka teatru.
Czarodziej teatru
Teraz, po 17 latach i ośmiu, najczęściej bardzo dobrych spektaklach, wszyscyśmy się przyzwyczaili do obecności Leszka. Ale wtedy to było coś wielkiego – to był ten pierwszy raz.
Lech Raczak. Pożegnanie
Grotowski, Krukowski, Osiński, Guderian-Czaplińska, Raczak… Styczeń ich zabiera, niemal dzień po dniu, z różnicą lat tylko.
Urodzona dla teatru. Wspomnienie o Joannie Bogackiej
26 listopada mija rok od śmierci Joanny Bogackiej – aktorki wybitnej,
choć chyba nie dość hołubionej z racji swego sopocko-gdańskiego adresu
pozostającej z boku głównego nurtu życia teatralnego.
Nieuchwytna, niezdefiniowana, bez wieku… O Krystynie Łubieńskiej
Każda z ról Krystyny Łubieńskiej emanuje samą Krystyną Łubieńską. Bo Krystyna Łubieńska w życiu jest tak samo nieuchwytna, niezdefiniowana i enigmatyczna.
Czarownica z Wybrzeża. Benefis Krystyny Łubieńskiej
Krystyna Łubieńska właśnie tą rolą obchodziła 55-lecie pracy artystycznej na scenie Teatru Wybrzeże.
Szczubel
O Józefie Szczublewskim (13 stycznia 1919 – 2 października 2013) mówiło się Szczubel. Mówili tak koledzy i przyjaciele, sąsiedzi i znajomi, zwierzchnicy i podwładni, studenci i czytelnicy, ludzie mu oddani i obojętni, wszyscy.
