Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego

Jeśli jest wśród nich Prospero, to nie różni się od pozostałych rozbitków. Jego magię zastąpił tu dziwny rytuał polegający na kopaniu leżącego. Tak Piotr Cieplak z wrocławskimi mimami interpretuje Burzę.

Spektakl Los Mimos to seans spirytystyczny. Z pałacyku wylewają się do ogrodu barokowe duchy z przeszłości.

Dziś trzeba powiedzieć widowni, że nigdy nie wrócimy już do tego, co było, że o teatrze Tomaszewskiego możemy mówić jedynie jako o inspiracji. Rozmowa z Leszkiem Bzdylem, tancerzem, reżyserem, dyrektorem artystycznym Wrocławskiego Teatru Pantomimy.

Zanosiło się na odważny, międzynarodowy manifest artystyczny… a wyszła marna kopia Jelinek i smętna parodia pamiętnej Śmierci i dziewczyny.

Stylistyka komicznej pantomimy spod znaku Ireneusza Krosnego czy swoiście montypythonowski teatrzyk Mumio wyznaczają poziom estetyczny Café Panique.

Teatr lalek oferuje wiele ciekawych możliwości operowania formą. Tekst, który biorę na warsztat, zawsze jakoś uruchamia wyobraźnię. Rozmowa z reżyserką Martyną Majewską.

Mikrowidowisko Wrocławskiego Teatru Pantomimy Gdzie jest miłość? w reżyserii Agnieszki Kulińskiej to rarytas dla rodziców i szkrabów.

Wrocławski Teatr Pantomimy oprócz festiwalu na własne 60. urodziny, odwdzięczył się wiernej publiczności pozycją niebanalną, podchodzącą do tematu i głównego bohatera z wielu różnych, niekiedy dość nieoczekiwanych stron.

Na swoje sześćdziesiąte urodziny Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego postanowił przypomnieć głośne arcydzieło Mistrza, powierzając młodym artystom stworzenie własnej wizji tamtego przedstawienia.

Nowy spektakl Bzdyla i Trzaski przekonuje, że pierwszy człowiek był raczej tancerzem. Milczącym tancerzem rytmicznych ruchów.