Lech Raczak

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Lech Raczak

Makbet, reż. Lech Raczak, Teatr Modrzejewskiej w Legnicy

Leszek Pułka

Recenzje

Macbeth fashion week

Lech Raczak stworzył w Legnicy spektakl wybitny, daleki od banalnego zgiełku mediów. Intrygująca fonosfera, klarowność formy i czystość narracji to niepodważalne atrybuty tej inscenizacji.

Podróże przez sny. I powroty, reż. Lech Raczak, Orbis Tertius – Trzeci Teatr Lecha Raczaka i Targanescu

Juliusz Tyszka

Recenzje

Lecha Raczaka teatr śmierci

Świat w tych snach się rozpada, jego kontury nikną, nie ma w nim nic stałego, trwa totalna oniryczna destabilizacja, króluje zniszczenie.

Skarb wdowy Schadenfreude, reż. Lech Raczak, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Leszek Pułka

Recenzje

Desperados z Roosevelta

Opowiadanie historii intymnej sprzed siedemdziesięciu lat jednak nie zawsze się udaje. Skarb wdowy Schadenfreude miał wiele atutów, by oczarować widzów.

Bal w operze, reż. Lech Raczak, Daria Anfelli, Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim

Juliusz Tyszka

Recenzje

Ideolo

Na plan pierwszy wysuwa się dziś, tu i teraz Tuwimowskie IDEOLO, które w spektaklu Anfelli i Raczaka zostało wielokrotnie uwypuklone.

Felietony

Na zdrowie, czyli teatr i chlanie

Wiem, że wóda może być jak dżuma. I… opowiadam o zarazie – jak inni – anegdotami, żarcikami, farsowymi grepsami…

Juliusz Tyszka

Recenzje

Gdybym...

Lech Raczak wykonał zegarmistrzowską robotę literacko-adaptacyjną. Dziady na ośmioro aktorów, łączące w sobie wszystkie niemal wątki arcydramatu to majstersztyk – chapeau bas!

Joanna Ostrowska

Recenzje

Misterium serio

Jeśli Misterium buffo Raczaka jest satyrą, to nie tyle na wiarę w Boga, co na małych ludzi, którzy ją wykorzystują do zbudowania własnej potęgi bądź jako źródło łatwej ekscytacji.

Juliusz Tyszka

Recenzje

Nie mówię „żegnaj”, lecz „do widzenia”

Płaczemy nad naszą młodością chmurną i durną. Nad umarłym-żywym Raczakiem i nad samymi sobą.

Łukasz Drewniak

Opinie

Kołonotatnik 28: Dobre pomysły

Widzimy cząstkę, a zachowujemy się, jakbyśmy trzymali rękę na pulsie. Robimy zastrzeżenia, że to oczywiście „nie wszystko”, ale werdykt lub ranking idzie w Polskę, mielony przez teatralny PR.

Joanna Ostrowska

Rozmowy

Jubileuszowy Kadysz

Teatr przetrwa niezależnie od tego, co tam sobie urzędnik wykombinuje. Rozmowa z Tadeuszem Janiszewskim, aktorem i reżyserem Teatru Ósmego Dnia.