Połączył nas wspólny etos pracy i zainteresowania badawcze. Wydawnictwo nie jest przedsiębiorstwem, ale przedsięwzięciem. Rozmowa z Katarzyną Woźniak, współzałożycielką wydawnictwa Żywosłowie.

W trzecim odcinku dystopijnego serialu teatralnego Magdy Drab 5.0 w reżyserii Piotra Ratajczaka jest rok 2063.

Zarówno dramaturgicznie, jak i scenograficznie jest Psie serce spektaklem tradycyjnym, jakby wyjętym z przeszłości dużo dalszej niż czasy przed pandemią.

My dajemy wolną rękę artystom i artystkom. Uwalniamy spod presji i rygoru instytucji. Rozmowa z reżyserem Grzegorzem Laszukiem.

Poszukiwanie innego języka, czy choreograficznego, czy dramaturgicznego, wiąże się w moim przypadku z pracą kolektywną, a nie wizją jednego człowieka. Rozmowa z reżyserem Dawidem Żakowskim.

Niejasność wydaje się głównym mankamentem przedstawienia z Teatru Dramatycznego. Wieloznaczność sprzyja poszukiwaniom, ale musimy się tym zająć sami.

Jakkolwiek sprawne nie byłyby transmisje przedstawień na 40. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych, to granica ekranu w pewnych wymiarach pozostaje nieprzekraczalna.

Kuratorami tegorocznej edycji są zarządzający stołecznym Teatrem Dramatycznym Tadeusz Słobodzianek i Wojciech Majcherek.

Przedstawienie w reżyserii Karoliny Kirsz nie wytrzymuje konfrontacji z manifestacjami. To wcale nie takie oczywiste, bo polski teatr krytyczny biegle posługuje się językiem, który dziś widzimy na transparentach i słyszymy na ulicach.

Teatr potrafi wpływać na narrację. To, co się dzieje teraz podczas protestów, czyli dojrzewanie do gniewu, jest czymś, o czym teatr opowiada od kilku lat. Rozmowa z reżyserką Anną Smolar.