Politycy

 

Polityk I (wpada krzycząc) - Powiedział! Wyobraźcie sobie, wszystko powiedział!
Polityk II - Co takiego?
Polityk I - Powiedział, że to robił!
Polityk III - To znaczy, że robił!
Polityk II - Wcale nie. To tylko znaczy, że powiedział!
Polityk I - Więc co robimy?
Polityk II - Mówimy, że on tego nie robił!
Polityk III - Ale skoro on sam powiedział?
Polityk II - No to co? Powiedział, ale nie zrobił!
Polityk III - Oczywiście. Gorzej by było, gdyby zrobił, ale nie powiedział.
Polityk I - Więc co mówimy?
Polityk II - Mówimy, że zrobimy wszystko, żeby powiedział!
Polityk I - I robimy to?
Polityk II - A po co? Przecież on już powiedział!
Polityk I - I zrobił!
Polityk II - Musi powiedzieć, że nie powiedział tego, co powiedział.
Polityk I - A jeśli tego nie zrobi, to co powinniśmy zrobić?
Polityk II - Przede wszystkim nic nie mówić.
Polityk III - Nawet jeśli on powie?
Polityk II - On tego nie powie.
Polityk I - A jak powie?
Polityk II - Też nic nie mówić. I nic nie robić!
Polityk III - A jak powiedzą, że nic nie robimy?
Polityk II - A skąd! Mówimy, że robimy, i robimy wszystko, żeby nie mówić!
Politycy I i III -Tak jest!
Polityk I - Panowie! Musimy wyglądać na takich, którzy coś robią.
Politycy II i III -Tak jest!
Polityk II - I na takich, którzy mają dużo do powiedzenia!
Politycy I i II - Tak jest!
Polityk II - I niech mi się nikt nie waży coś mówić albo coś robić!
Politycy I i III - Tak jest!
Polityk II - Panowie! Sami widzicie, że oni wszyscy tylko na to czekają!

(Kurtyna nie spada, bo całość rozgrywała się przy zasłoniętej kurtynie).

13-03-2015