TEATROTEKA została wyrugowana z festiwalu i konkursu DWA TEATRY SOPOT 2016. Utwory TEATROTEKI emitowane w Studiu Teatralnym Dwójki zostały decyzją administracyjną pominięte.

Chciałam uhonorować osoby, które były ważne dla mojego pokolenia i którym scena tańca współczesnego Polsce tak wiele zawdzięcza. Rozmowa z Joanną Czajkowską, współzałożycielką Sopockiego Teatru Tańca.

Trzynasta odsłona Sopot Non-Fiction pokazała z cała mocą żywotność i ogromny potencjał teatru dokumentalnego.

Osiem festiwalowych wieczorów, ułożonych przez kuratorów: Adama Nalepę, Romana Pawłowskiego i Adama Orzechowskiego, bardzo wyraźnie wskazało największą siłę szeroko rozumianego teatru dokumentalnego.

W 2023 roku Sopocki Teatr Tańca będzie obchodził ćwierćwiecze istnienia. Będzie to zarazem ostatni rok artystycznej pracy powołanej przez Joannę Czajkowską i Jacka Krawczyka sceny. A na pewno w kształcie takim, jaki znamy.

manRay. Barbarzyńca Jacka Krawczyka to przedstawienie zbudowane według pomysłu charakterystycznego dla reżyserskiej i choreograficznej twórczości współzałożyciela Sopockiego Teatru Tańca.

To świetny mariaż dwóch ścieżek artystycznej twórczości, dwóch odmiennych poetyk tańca, wreszcie – dwóch odmiennych biografii kobiecych.

Fundamenty ostatniej premiery Sopockiego Teatru Tańca to filozoficzno-psychologiczna plecionka zachodnich i wschodnich systemów.

Dyskretny urok Picassa w reżyserii Jacka Krawczyka i Joanny Czajkowskiej nie jest próbą teatralnego przeniesienia biografii Picassa.

Poczucie przynależności zdaje się być tym, co najbardziej interesuje Czajkowską. Na scenie spoglądamy na panoramę zjawisk ilustrujących hasła „ojczyzna”, „duma”, „narodowa tożsamość”, „tradycja”.

Spektakl Ewy Ignaczak przekonuje, że czas chyba już nic nie zmieni, niczego nie poukłada, niczego nie nauczy.

Przedmiot nieocenionej wartości, jubileuszowe przedstawienie w reżyserii i choreografii Czajkowskiej najkrócej i najprościej nazwać można „opowieścią o ciele”.

Fundamentem najnowszego przedstawienia Sopockiego Teatru Tańca jest muzyka Nina Roty i Giovanniego Fusco, budująca poszczególne sceny na równi z materią tańca.

Najnowszy spektakl Sopockiego Teatru Tańca, Bajadera w reżyserii i choreografii Joanny Czajkowskiej, tytułem i treścią nawiązuje zarówno do bajadery cukierniczej, jak i baletowej.

2 twarze to spektakl bardzo odważny na gruncie teatru tańca.

Całoczerwone, spektakl wyreżyserowany przez Adama Nalepę na podstawie scenariusza Małgorzaty Szczerbowskiej, to efekt długiej pracy inscenizacyjno-warsztatowej Fundacji Teatru BOTO.

26 listopada mija rok od śmierci Joanny Bogackiej – aktorki wybitnej, choć chyba nie dość hołubionej z racji swego sopocko-gdańskiego adresu pozostającej z boku głównego nurtu życia teatralnego.