“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Ożenek, reż. Janusz Gajos, Och-Teatr w Warszawie
Malwina Głowacka
Recenzje

Trzeba się ożenić?

Ożenek w Och-Teatrze jest, by tak rzec, wyciszony, jakby reżyser stworzył widzom przestrzeń do refleksji.
Kierunek zwiedzania, reż. Aleksandra Bielewicz, Teatr Polski w Bydgoszczy
Anna Jazgarska
Recenzje

Co z nami będzie?

„Co z nami będzie?” – nie sposób uciec od sformułowanego przez Wichę pytania, pobrzmiewa ono bowiem przez całe przedstawienie Aleksandry Bielewicz nadzwyczaj intensywnie, by nie rzecz – dotkliwie.
Oda do radości, reż. Wojtek Ziemilski, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie
Magdalena Figzał-Janikowska
Recenzje

Co z tym dziedzictwem?

W swym najnowszym spektaklu Wojtek Ziemilski wraz z grupą aktorów badają fenomen dziedzictwa – tego kultywowanego i odrzucanego, prywatnego i narodowego.
Manon, reż. Waldemar Zawodziński, Opera Wrocławska
Mirosław Kocur
Recenzje

Fuzja horyzontów w Operze Wrocławskiej

Opera Wrocławska wieńczy sezon bardzo udanym przedstawieniem. Manon Jules'a Masseneta w inscenizacji Waldemara Zawodzińskiego to spektakl świetnie pomyślany i perfekcyjnie zrealizowany.
Kulka, reż. Tomasz Maśląkowski, Wrocławski Teatr Lalek
Magda Piekarska
Recenzje

Na jedną nutę

Tomasz Maśląkowski przygotował dla najmłodszych pantomimiczną opowieść o przyjaźni. Niemal wszystko tu działa jak w zegarku, budząc szalony entuzjazm widowni.
Awantura w Chioggi, reż. Edward Wojtaszek, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie
Malwina Głowacka
Recenzje

Pewnego razu w Chioggi

Awantura w Chioggi należy do późnych utworów Goldoniego i autor odchodzi w nim od konwencji dell’arte.
Wielka zagadka Misia Uszatka, reż. Ewa Piotrowska, Teatr Lalek Arlekin im. Henryka Ryla w Łodzi
Piotr Olkusz
Recenzje

Uszatek bez telefonu

Nawet jeśli twórcy Wielkiej zagadki grają na strunie tęsknoty za młodością rodziców, którzy przyprowadzą do Arlekina swoje dzieci, to w żadnym wypadku nie jest to spektakl robiony wbrew temu, co dziś.
Strasznie śmieszne na podstawie Okropnie smutne, reż. Ewa Kaim, Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie
Zuzanna Berendt
Recenzje

Lęk przestrzeni

Oglądając Strasznie śmieszne…, można odnieść wrażenie, że twórcy mieli potrzebę problematyzowania medium, przy pomocy którego tworzą swoją opowieść.

PRZECZYTAJ TEŻ

Mariusz BielińskiNa prawdziwo
Joanna OstrowskaWiadomość od Marzeny
Juliusz Tyszka Lecha Raczaka teatr śmierci
Piotr CieplakO marszu dla klimatu
Patryk KenckiTeatrologia nie umarła
Magdalena Figzał-JanikowskaObywatele

Bądź na bieżąco