38. Festiwal Szkół Teatralnych

Festiwal Szkół Teatralnych (część I): Nazwiska i eksperymenty

W ostatnich latach spektakle dyplomowe stały się przedsięwzięciami na wielką skalę. Ważnymi wydarzeniami artystycznymi czy intrygującymi eksperymentami, w których powodzenie zaangażowani są najlepsi twórcy teatralni w kraju.

Wszędzie Spotkania Teatralne (odc. 2)

Jakkolwiek sprawne nie byłyby transmisje przedstawień na 40. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych, to granica ekranu w pewnych wymiarach pozostaje nieprzekraczalna.
Wszyscy chcą żyć, reż. Łukasz Kos, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Hrabia, co ze śmiercią się zaPOZNAł

Po tekst Hanocha Levina Łukasz Kos sięga w ramach legnickiego cyklu czytań „Modrzejewska szuka komedii”, których jest reżyserem.
Kumulacja, reż. Jacek Jabrzyk, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu

Ja cię takiego nie urodziłam

Kumulacja to monodram Mateusza Flisa, od początku, jak przypuszczam, pomyślany jako mieszczący się w jednej godzinie akademickiej wykład.
Aktorzy prowincjonalni. Sobowtór, reż. Michał Borczuch, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Wszyscy jesteśmy widzami

Krakowskie przedstawienie, Aktorzy prowincjonalni. Sobowtór, to pierwsza część projektu, drugą ma być powstający we Wrocławskim Teatrze Polskim w Podziemiu spektakl Aktorzy prowincjonalni. Autobiografie.
40. Warszawskie Spotkania Teatralne

Wszędzie Spotkania Teatralne (odc. 1)

Kuratorami tegorocznej edycji są zarządzający stołecznym Teatrem Dramatycznym Tadeusz Słobodzianek i Wojciech Majcherek.
I Come to You River: Ophelia Fractured, reż. Przemysław Błaszczak, Studio Kokyu

Lamentacje w prosektorium

Spektakl składa się z serii wariacji wokół obmywania zwłok przed pochówkiem. Reżyser Przemysław Błaszczak zatopił wręcz prosektorium w wodzie.
Zemsta, reż. Alina Moś-Kerger, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Zemsta najlepszym lekarstwem

Oby więc Teatr Modrzejewskiej i dalej był równie sprawny i pomysłowy we wspomnianych poszukiwaniach „najpewniejszego lekarstwa na zatrważające wieści i pesymistyczne prognozy”.

Dlaczego?

Jentl to kilka naprawdę pięknie skomponowanych scen, wśród nich tą najmocniejszą jest z pewnością niezgoda głównej bohaterki na wyłączenie jej z pożegnania ukochanego ojca.