Pani Irenie Pomianowej [Solskiej] [fragment]

Tłum rychło grę zapomni, choć stawia ołtarze.
Tylko znawca jej pamięć potomnym przekaże.
Próżno ufa artysta gry swojej potędze.
Gaśnie, jeśli jej znawca nie utrwalił w księdze.

Artyzm ma swój alfabet, tłum czytać nie umie.
Czyta go ledwie jeden znawca w widzów tłumie.
On zestawia alfabet artystycznej glorii,
Bez niego gra przepada w teatru historii.
Dla gry twojej subtelnej, co tłumy przenika.
Nie dość sławy przelotnej – trzeba historyka.