Maciej Gorczyński

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Maciej Gorczyński

Sprawozdanie dla akademii, reż. Maciej Gorczyński, Teatr KTO w Krakowie

Kondycja człowiecza

W spektaklu Gorczyńskiego na moment rozbłyskują frapujące pytania i tematy, ale wprowadzanie przez nie ożywienie jest niestety zduszane przez mnogość scenicznych języków i atrakcji.

Kongres futurologiczny, reż. Daniel Adamczyk, Teatr Czytelnia Dramatu w Lublinie

Szef lubelskiej sceny, Daniel Adamczyk, tworzy swoje spektakle jakby koncepcje teatru ubogiego i rapsodycznego odcedził z wzniosłości, patosu i nadęcia, po czym dodał do nich kilka porcji czystej, instynktownej zabawy.

Matka Joanna od Aniołów, reż. Maciej Gorczyński, Teatr Barakah w Krakowie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Matka Joanna i żona Anna

W Matce Joannie od Aniołów Macieja Gorczyńskiego to przestrzeń narzuca role osobom, które w niej przebywają.

Inni ludzie, reż. Maciej Gorczyński, Teatr Barakah.

Dominik Gac

Recenzje

Bliscy ludzie

Świat Innych ludzi szyty jest grubym stereotypem. Gorczyńskiemu udało się jednak wyciągnąć z niego to, co zgubił Jarzyna – prawdę i uniwersalność.

Śniący chłopiec, reż. Maciej Gorczyński, Teatr Miniatura w Gdańsku

Anna Jazgarska

Recenzje

Ja, ty i następna wojna

W Śniącym chłopcu Macieja Gorczyńskiego tytułowy Chłopiec jest figurą swoiście paradoksalną.

K/123: Trzy przedstawienia, o których jeszcze nie słyszeliście

Łukasz Drewniak

Opinie

K/123: Trzy przedstawienia, o których jeszcze nie słyszeliście

Zawsze lubiłem off. Choć parę razy w życiu wydawało mi się, że „umarł, umarł i leży na desce”. Dziś ma różne oblicza, ciężko wrzucić opisane poniżej spektakle do jednego worka, ale warto szukać ich na małych festiwalach, połazić za nimi po piwnicach i strychach.

Kołonotatnik 39: Wielcy soliści, część pierwsza

Łukasz Drewniak

Opinie

Kołonotatnik 39: Wielcy soliści, część pierwsza

Wycięcie wszystkich dwuznaczności rozwala logikę połowy scen w warszawskim Kupcu weneckim. Ale Aldona Figura ma dobre przeczucie. Wszyscy bohaterowie są w tej tragedii źli.