Wielu artystów ma dziś wątpliwości, czy wojna to dobry czas na pracę nad spektaklami. Rozmowa z Darią Bogdan, Vasylyną Martseniuk i Soffią Onishchenko twórczyniami spektaklu Historia Ukrainy.

Reżyser transponuje istotę Szekspirowskiej komedii do virtual reality. Czyli perypetie kochanków rozgrywają się w świecie równoległym, a ukojenie przynosi dopiero powrót do rzeczywistości.

Przenosząc na scenę Mieszkanie na Uranie Michał Borczuch podąża nie tylko za rewolucyjnym potencjałem tekstów hiszpańskiego pisarza, ale także za samą ich formą.

Kiedy pozna się mechanizmy rządzące kształtem plastycznym spektaklu i kiedy potrafi się nimi operować, łatwo jest zrobić ładny spektakl. Rozmowa ze scenografem Mirkiem Kaczmarkiem.

Czechow i Tołstoj raczej nie ponoszą znaczącej winy za imperialne mrzonki Putina. I nikt mnie nie przekona, żebym wyrzucił z pamięci powiedzonka Ostapa Bendera, wiersze Puszkina czy piosenki Bułata Okudżawy.

Dzieci z Bullerbyn – i te z Gliwic, i te z Pinokia – opowiadają o tym, że dzieciakom z wyobraźnią nic dwa razy się nie zdarza. Bo głowa pełna pomysłów. I opowiadają o tym przepięknie.

Gdyby jednak doszło do najgorszego i poniedziałek 11 lipca okazał się poniedziałkiem najgorszym z możliwych, warto zastanowić się, kogo urząd marszałkowski mógłby nominować tego dnia jako p.o. dyrektora Teatru Słowackiego?

jestem lekka… to intensywna, ale krótka, bo ledwie godzinna zabawa teatrem, podzielona na umowne części odnoszące się do konkretnych przedstawień.

Życiu niedokończonemu do ścisłej kroniki jest bardzo daleko. Liczą się tu zarówno fakty, jak też intuicje, wrażenia i emocje. Próba uchwycenia atmosfery i ducha czasów.

W przypadku wojny w Ukrainie zadanie dokumentalnego zapisu w wystarczającym stopniu wypełniają media. Nam wszystkim brakuje natomiast języka porozumienia. Rozmowa z reżyserką Małgorzatą Maciejewską.