Warszawa - teatry, artykuły | Portal Teatralny.pl

Jesteś tutaj:

Człowiek jaki jest, każdy widzi, reż. Katarzyna Minkowska, Nowy Teatr

Pluszowe Himalaje

Przestrzeń w spektaklu Człowiek jaki jest, każdy widzi w reżyserii Katarzyny Minkowskiej jest zaskakująca malownicza; to świat-fantazja o magicznej zimie, o krainie mrozu.

‍

Czy istnieje dziś w Polsce teatr psychologiczny i co to właściwie znaczy?

Dominik Gac

Recenzje

Spirala

Czy istnieje dziś w Polsce teatr psychologiczny i co to właściwie znaczy?

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Witold Gombrowicz we własnej hi§tory

W bieżącym roku, ogłoszonym w Polsce Rokiem Gombrowicza, odbywa się szturm pisarza na operę.

‍

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Sfajdać się czy umrzeć?

Dwadzieścia lat od premiery Nart Ojca Świętego w reżyserii Piotra Cieplaka, po Inne rozkosze sięga dziś Jacek Głomb.

‍

Treliński. Więcej niż życie, zdjęcia Krzysztof Bieliński oraz Jacek Poremba, Ilona Sochorová, Hana Smejkalová, Iza Grzybowska; teksty Małgorzata Dziewulska; wywiad Kuba Mikurda; przekład Adam Zdrodowski, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa, 2015.

‍

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Widok ze skraju obrazu

Teksty Małgorzaty Dziewulskiej w znakomity sposób objaśniają poszczególne spektakle i całą operową twórczość Trelińskiego jednocześnie.

‍

Nadesłane

List otwarty studentek i studentów reżyserii i dramaturgii Akademii Teatralnych w Polsce do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

List otwarty studentek i studentów reżyserii i dramaturgii

Jako studenci i studentki szkół teatralnych z ogromnym niepokojem obserwujemy podejmowane w ostatnim czasie decyzje dotyczące kultury w naszym kraju.

Nadesłane

Apel Społecznych Rad Kultury do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Apel Społecznych Rad Kultury

Społeczne Rady Kultury działające przy władzach samorządowych różnego szczebla wystosowały wspólny apel do ministra kultury i dziedzictwa narodowego Piotra Glińskiego i ministra rozwoju Jadwigi Emilewicz.

Nadesłane

List do Dramaturżek, Dramatopisarek, Dramaturgów i Dramatopisarzy

Zwracamy się do was jako Inicjatywa Dramaturżek, Dramatopisarek, Dramaturgów i Dramatopisarzy zawiązana ze względu na epidemię COVID-19.

Rozmowa z Pauliną Święcańską, organizatorką siedmiu edycji festiwalu Warsaw Flow

Hanna Raszewska-Kursa

Rozmowy

Warszawa Flow - każdy koniec jest nowym początkiem

Uważam, że kontakt improwizacja jest jedną z najtrudniejszych technik tańca i uczyć jej muszą naprawdę wybitni pedagodzy. Rozmowa z Pauliną Święcańską, organizatorką siedmiu edycji festiwalu Warsaw Flow.

Nadesłane

List otwarty do Prezesa TVP Pana Jacka Kurskiego

My, twórcy i realizatorzy cyklu „Teatroteka”, wyrażamy swoje zaskoczenie i zaniepokojenie faktem, że dyrektor organizacyjno-artystyczny festiwalu „Dwa teatry”, pani Ewa Millies Lacroix nie dopuściła trzech produkcji WFDiF z tego cyklu do udziału w konkursie festiwalowym.

Hanna Raszewska-Kursa

Recenzje

Nie musimy być na ty, ale co nam szkodzi

Festiwal Ciało/Umysł przyzwyczaił już swoją widownię do tego, że proponuje spektakle i performanse niekoniecznie apelujące do wrażeń estetycznych, a raczej intelektualnych.

"Wieczór"

Varia

Mieszkańcy teatru Bogusławskiego. Czy koza może siedzieć w loży

Pośród gruzów empirowej Warszawy, między Długą i Hipoteczną szarzeje szkielet teatru im. Bogusławskiego. Fasadę jego, ozdobioną latarniami i korynckimi pilastrami, widać tylko w połowie; resztę zasłania brzydka kamienica przy Długiej.

Hanna Raszewska-Kursa

Rozmowy

„Uznaliśmy, że Europa to za mało, że chcemy czegoś więcej

Rozmowa z Włodzimierzem Kaczkowskim i Elwirą Piorun o X Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca Zawirowania.

Bogowie, reż. Alicja Borkowska, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera
Bogowie

Dominik Gac

Recenzje

Czy mają Państwo chwilę na rozmowę o człowieku?

Są Bogowie opowieścią o kłopotach znanych nam od czasów Wieży Babel, ale też świadectwem osobliwej polifonii.

Łukasz Drewniak

Opinie

K/101: Dziady. Rękodzieło. Część I

Eimuntas Nekrosius nie wystawia dramatu Mickiewicza, żeby z litewskiej perspektywy powiedzieć nam, o czym to jest i czemu źle go dotąd czytaliśmy.

Kamila Paprocka

Rozmowy

A Bóg się będzie śmiał

Lalkarze już wyrośli z kompleksu, że teatr lalek to teatr dla dzieci. Rozmowa z Markiem b. Chodaczyńskim i Markiem Żurawskim, dyrektorami Festiwalu „Lalka też Człowiek”.

Ewa Danuta Godziszewska

Rozmowy

Żywa treść teatru

Portret Szyfmana, jaki wyłania się z książki, mocno osadzonej w kontekstach historycznych, politycznych, społecznych i obyczajowych, jest wielowymiarowy. Rozmowa z prof. Barbarą Osterloff.

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Frustracje w krainie czarów

Spektakl Alicji nie będzie ma właściwie charakter autorski. Bartosz Porczyk zaprojektował dekoracje i kostiumy, był współautorem scenariusza, tekstów piosenek i muzyki, a także reżyserem.

Faust, reż. Wojciech Faruga, Teatr Narodowy.

Tomasz Mościcki

Recenzje

I znów reżyser ma pomysły

Odrzucenie całego ciężaru i powagi uczyniło z wielkiego dzieła nieskładną i mętną historię, fałszywiej przedstawiającą Fausta niż libretto operowe.

Giulio Cesare/Juliusz Cezar, reż. Włodzimierz Nurkowski, Warszawska Opera Kameralna

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Händel w dzisiejszym świecie

Każdy Juliusz Cezar oglądany w Warszawie na przestrzeni ostatnich lat był zupełnie inny.

Matka, reż. Anna Augustynowicz, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

W imię Matki

W swej inscenizacji Matki Anna Augustynowicz ogranicza do minimum wątki katastroficzne, którymi podszyty jest dramat Witkacego.

Serce ze szkła. Musical Zen, reż. Cezary Tomaszewski, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, STUDIO teatrgalerią w Warszawie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Jak to zrobić, żeby być szczęśliwą

W krakowskim Sercu ze szkła. Musicalu Zen najbardziej wzruszyło mnie to, co rozpoznaję jako jakość charakterystyczną zarówno dla twórczości Tomaszewskiego jako inscenizatora, Hartung-Wójciak jako dramaturżki i reżyserki.

Balladyna. Kryminalne zagadki stolicy, reż. Joanna Zdrada, Teatr Rampa w Warszawie

Szymon Kazimierczak

Recenzje

Brokatowa plama

Balladyna z Targówka usiłuje mówić do kilku grup naraz, przeplatając kod przeznaczony dla pokolenia VHS-ów, kodem pokolenia TikToka.

Panna Julie, reż. Anna Skuratowicz, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Tomasz Mościcki

Recenzje

Halka w negatywie

Halka w negatywie

Przedstawienie Anny Skuratowicz zdaje się być wiwisekcją toksycznej relacji dwojga ludzi, którzy fatalnym zrządzeniem losu wpadli na siebie.

Jon Fosse, Ktoś tu przyjdzie, Wydawnictwo ADiT.

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Brzęczące zdania

Sztuki Fossego – przynajmniej te, które znalazły się w wydanym po polsku tomie, a są to utwory z lat dziewięćdziesiątych – trudno uznać za innowacyjne.

Heidegger? Denaturat, reż. Katarzyna Krakowiak-Bałka, Mirosław Bałka, Komuna Warszawa

Dominik Gac

Recenzje

Udeptywanie

Performans Heidegger? Denaturat w Komunie Warszawa nie edukuje widzów i myśli filozofa nie tłumaczy. Coś z niej jednak wydobywa i przybliża.

Anonimowi performerzy, choreo. Ramona Nagabczyńska, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie

Alicja Müller

Recenzje

Dionizje w ballroomie

Spektakl Anonimowi performerzy jest nie tylko laboratorium performerskich pragnień i afektów, uwikłanych w sieć ekonomicznych czy/i instytucjonalnych zależności.

You can fail! Porażka show, reż. Justyna Sobczyk, Teatr Komedia i Teatr 21 w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Porażka? Jeszcze lepiej…

Justyna Sobczyk z odwagą, pokorą i z szacunkiem porusza się na marginesie teatralnego mainstreamu.

Pipsa Lonka, cztery dni bliskości, przekład Marta Orczykowska, Wydawnictwo ADiT

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

O mewach i bliskości

Lonka odrzuca utarte schematy myślenia o tekstach teatralnych, które opierają się na opozycjach takich jak pierwszoplanowe/drugoplanowe, dialog/monolog i tym podobne.

La Cenerentola / Kopciuszek, reż. Jitka Stokalska, Polska Opera Królewska w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Bajeczne dźwięki

Kopciuszek razem z Włoszką w Algierze i Cyrulikiem sewilskim składa się na program dorocznego Letniego Festiwalu Polskiej Opery Królewskiej.

Feblik, reż. Lena Frankiewicz, Teatr Narodowy

Malwina Głowacka

Recenzje

Jak napisać modny dramat?

Teatr Narodowy podjął próbę otwarcia na współczesną polską dramaturgię. Niestety nie można jej uznać za udaną. Feblik to kręcenie loków na łysinie, żeby przywołać znakomity aforyzm Karla Krausa.

Elizabeth Costello, reż. Krzysztof Warlikowski, Nowy Teatr w Warszawie

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Costello, czyli niepokój

Elizabeth Costello. Siedem wykładów i pięć bajek z morałem Krzysztofa Warlikowskiego zbiera tematy interesujące reżysera od lat.

Antygona w Molenbeek, reż. Anna Smolar, Teatr Dramatyczny im. Gustawa Holoubka w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Antynomia

Zdawać by się mogło, że spektakl Smolar jest przykładem teatru klarownego, oszczędnego i przejrzystego.

Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka, reż. Marek Zakostelecký, Teatr Guliwer w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Kino Van Pir

Marek Zakostelecký z charakterystyczną dla niego poetyką, która stanowi mieszankę starego kina, rewii i variété umożliwia widzom podróże w czasie i w przestrzeni.

Vanitas, reż. Maciej Englert, Teatr Współczesny w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Przemijanie

Vanitas we Współczesnym traktuję jako jeden z wielu spektakli wpisujących się w styl firmy, jak zwykło się nazywać tę warszawską scenę.

Anna Burzyńska, Wywoływacz lawin, Wydawnictwo ADiT.

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Wiem, w co grasz

Burzyńska stroni od taniego moralizatorstwa. Zamiast tego pokazuje, jak taka „cicha woda” potrafi niejeden „porwać brzeg”.

Łukasz Drewniak

Opinie

K/377: Same dobre opcje w sytuacji bez wyjścia

Konkurs w Dramatycznym nie przyniósł rozstrzygnięcia. Miasto zarzekało się, że w ciągu czterech-pięciu dni powie, co dalej.

Zemsta, reż. Michał Zadara, Teatr Komedia w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Nasza sprawa

Michał Zadara umieszcza Zemstę we współczesnych realiach porachunków i dwuznacznych relacji.

Gra snów, reż. Sławomir Narloch, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Córka boga wśród ludzi

Odnoszę wrażenie, że Sławomir Narloch, posiadający oryginalny i rozpoznawalny styl, pozostaje bezradny wobec niefortunnej i nieprzyjaznej scenografii.

Wypiór, reż. Jacek Jabrzyk, Teatr Syrena w Warszawie

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

On, ona, upiór

Charyzmatyczny Mickiewicz-wampir z powieści Grzegorza Uzdańskiego od niedawna krąży po warszawskim Teatrze Syrena ku uciesze widzów tej sceny.

Gra o męce i zmartwychwstaniu, reż. Jerzy Machowski, Polska Opera Królewska w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Po staropolsku – z nadzieją

Rzadko zdarza się premiera operowa, w której tak wielkie wrażenie wywiera słowo.

Stara kobieta wysiaduje, reż. Irena Jun, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Aktorka mówi tekst

Teatr odsłania swój rdzeń – miękki i ciepły, tak jak miękkie i ciepłe jest ludzkie ciało.

Ciemny grylaż, reż. Cezary Żak, Och-Teatr w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Ciemny grylaż powraca

Ciemny grylaż w nowej, współczesnej odsłonie okazuje się nadal aktualny.

Małgosia i Jaś, reż. Gervais Gaudreault, Teatr Baj w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Las krzeseł

W Małgosi i Jasiu Lebeau dokonuje operacji na baśni braci Grimm. Narrację buduje w oparciu o traumatyczne doświadczenie z wczesnego dzieciństwa Małgosi.

Halka, reż. Wojciech Adamczyk, Polska Opera Królewska w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Halka w korporacji

Halka w korporacji

Polska Opera Królewska w niewielkim a urokliwym wnętrzu swej siedziby w Teatrze Stanisławowskim wystawiła nie tę powszechnie znaną Halkę.

Czego nie widać, reż. Piotr Cieplak, Teatr Komedia w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

„rany boskie, jutro premiera”

Piotr Cieplak nie pierwszy raz sięga po farsę. W 2005 roku z powodzeniem zrealizował Słomkowy kapelusz Eugène Labiche’a w warszawskim Teatrze Powszechnym.

Geniusz, reż. Jerzy Stuhr, Teatr Polonia w Warszawie

Tomasz Mościcki

Recenzje

Szampan u ludojada

Jerzy Stuhr przedstawienie wyreżyserował i obsadził siebie w roli Konstantego Stanisławskiego. Tą rolą i tym przedstawieniem zapowiedział już swoje odejście z teatru.

Dom otwarty, reż. Krystyna Janda, Teatr Polski w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Bałuckiego lekcja tańca

Dom otwarty, po który sięga dziś Krystyna Janda w Teatrze Polskim. To nie tylko komedia łatwa i przyjemna.

Współczesny dramat grecki. Antologia, tłum. Ewa T. Szyler, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego

Piotr Olkusz

Recenzje

Czytając Greków

Antologię Współczesny dramat grecki w wyborze i tłumaczeniach Ewy T. Szyler, pod redakcją Doroty Buchwald czytałem z zapałem, jaki rzadko towarzyszy lekturom podobnych publikacji.

Casting, reż. Mateusz Atman, Agnieszka Jakimiak, Teatr Collegium Nobilium

Dominik Gac

Recenzje

Bonobo albo nie bonobo

Casting nie jest tylko o tym, co młodzi artyści potrafią, ale również o tym, z czym się mierzą.

Wariacje enigmatyczne, reż. Artur Tyszkiewicz, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Talent i rutyna

W spektaklu Artura Tyszkiewicza autotematyczność nie została w pełni wyartykułowana.

Uśmiech bez kota, reż. Agata Zubel, Teatr Lalek Guliwer w Warszawie

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Alicja w krainie dźwięków

Agata Zubel w swej pierwszej operze adresowanej do najmłodszych słuchaczy zaprasza do magicznego świata Alicji z dwóch tomów powieści Lewisa Carrolla.

Hi-hat Loda Halama, reż. Dawid Żakowski, Stowarzyszenie Sztuka Nowa z Warszawy

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Biografia choreograficzna

Hi-hat Loda Halama to istotna propozycja poszerzająca krąg choreograficznych biografii polskich tancerek i reformatorek sztuki tanecznej.

Jak się starzeć bez godności, reż. Maciej Podstawny, Teatr Komedia w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Czy starość ma przyszłość?

Najnowsza premiera Komedii była dla mnie okazją, by tak rzec, do powrotu po latach. Powrotu bardzo udanego.

Dzikie harce, reż. Wojtek Ziemilski, Teatr Guliwer w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Gdy dziecko ma głos

Debiut Ziemilskiego na scenie dla najmłodszych jest próbą spojrzenia na dziecięcy świat, którym z jednej strony rządzą zakazy i polecenia, z drugiej spontaniczność i wyobraźnia.

Fredro. Rok Jubileuszowy, reż. Jan Englert, Teatr Narodowy w Warszawie

Jacek Cieślak

Recenzje

Ku rozweseleniu serc

Tytuł najnowszej premiery, dyrektorskiego spektaklu Jana Englerta w Teatrze Narodowym, Fredro. Rok Jubileuszowy, zwłaszcza w drugim jego członie nie jest najszczęśliwszy.

Łukasz Drewniak

Opinie

K/372: Świadkowie i sojusznicy. Warszawa, Gdańsk, Kraków

Kolektyw popełnił błędy w zarządzaniu, nie wykazał się odpowiednimi reakcjami na głosy załogi, szedł na skróty bez empatii.

Opowieści Lasku Wiedeńskiego, reż. Małgorzata Bogajewska, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Na pewnej cichej ulicy

Małgorzata Bogajewska zrobiła świetne przedstawienie. W centrum jej zainteresowania znajduje się człowiek, którego prześwietla, obnażając najdalsze rewiry jego duszy.

Przypadkowa śmierć anarchisty, reż. Michał Zadara, Teatr Powszechny w Warszawie

Jacek Cieślak

Recenzje

Wariatka skuteczniejsza od Rollisonowej

Bardzo to przyjemne, iść do Teatru Powszechnego na Przypadkową śmierć anarchisty według Dario Fo, czyli farsę o polskiej policji.

Ślepy tor, reż. Marek Weiss, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa

Krzysztof Teodorowicz

Recenzje

Ślepy tor, czyli quo vadis Europo?

Ślepy tor, czyli quo vadis Europo?

Realizacja Ślepego toru była dla mnie, podobnie jak samo dzieło, bardzo przekonująca.

JESTEŚMY TYMI... i inne dramaty, Tanja Šljivar, ADiT

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Reżimy

Prawdziwym bohaterem, nawet uwzględniając regionalny, postjugosłowiański kontekst jej pisarstwa, jest u Šljivar zachodnioeuropejskie społeczeństwo jako całość.

Władca much, reż. Piotr Ratajczak, Och Teatr w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Pajęcza sieć

Siłą przedstawienia Ratajczaka jest młody, zdolny i zręczny zespół aktorów, którzy swoją pasją i zaangażowaniem niosą historię.

She was a friend of someone else, reż. Gosia Wdowik, Nowy Teatr w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Solidarnie o sobie

Wdowik przygląda się światu, w którym to, co pojedyncze, staje się wspólne.

Judyta triumfująca nad barbarzyńcami Holofernesa, reż. Maria Sartova, Warszawska Opera Kameralna

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Zwycięska i okrutna wojna Judyty

Najnowsza premiera Warszawskiej Opery Kameralnej przekroczyła ambicjami wiele innych przedsięwzięć tego teatru.

Łukasz Drewniak

Opinie

K/369: Hipokryzja

Przygody Moniki Strzępki w Teatrze Dramatycznym zaczynają się od święta: happeningów, wiwatów, przemówień i gestów symbolicznych.

Instrukcje, reż. Konrad Imiela, Teatr Collegium Nobilium – Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Bez instrukcji na życie?

Instrukcje, spektakl dyplomowy muzycznej specjalności Wydziału Aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej, jest bardziej oszczędny niż Przybysz czy Olimp.

Malina Prześluga, To mogło być śmieszne, ale nie było. Osiem dramatów, Wydawnictwo ADiT

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Prezenty od czempionki

Prześluga śmiało eksperymentuje z formą i nie zamierza eksploatować tych samych, sprawdzonych wcześniej wzorców i strategii.

Seks, praca i marzenia, reż. Agnieszka Jakimiak, Grupa Artystyczna Teraz Poliż

Dominik Gac

Recenzje

XXX $$$

Jeżeli ktoś zetknął się z kobiecą Grupą Artystyczną Teraz Poliż oraz reżyserką Agnieszką Jakimiak, ten łatwo zgadnie, że jeśli zabawa, to koniecznie w poważnej sprawie.

Empuzjon, reż. Robert Talarczyk, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, STUDIO teatrgaleria w Warszawie, Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu.

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Schwärmerei, czyli męska kuracja

O tym, że Empuzjon Olgi Tokarczuk to dobry materiał na film, raczej nikogo przekonywać nie trzeba.

W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej, reż. Anna Gryszkówna, Dom Spotkań z Historią w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

M jak monodram

Nie wierzyłem w taki teatr. Skromny – na aktorkę i dwa krzesła.

L’Italiana in Algeri, reż. Jitka Stokalska, Polska Opera Królewska w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Śmieszny Rossini

Premiera Włoszki w Algierze otworzyła tradycyjny już letni festiwal Polskiej Opery Królewskiej, którego tematem tym razem stała się opera buffa.

Przemiana, reż. Grzegorz Jaremko, Nowy Teatr w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Metafizyka recyclingu

Twórcy przedstawienia według scenariusza Mateusza Górniaka znajdują „slapstickowy” kontekst dla opowiadania Kafki i transformacji Gregora.

Pasztety, do boju!, reż. Magdalena Miklasz, Teatr Komedia w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Mnie lajkujesz czy sobie?

Teatr Komedia zrobił przedstawienie dla młodzieży z krwi i kości, a nie fantazji dorosłych.

Klechdy sezamowe, reż. Aneta Jucejko-Pałęcka, Teatr Lalka w Warszawie

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Daleko, daleko…

Klechdy sezamowe Bolesława Leśmiana od ponad stu lat pobudzają wyobraźnię młodych czytelników.

Kobiety na skraju załamania nerwowego, reż. Jacek Mikołajczyk, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Kobiety, dziewczyny, studentki w musicalu

Wszystko to razem czyni temat Kobiet na skraju... uniwersalnym i aktualnym, i tłumaczy popularność utworu; znaczny w tym udział ma oczywiście sama muzyka.

Dolce vita, reż. Marcin Hycnar, Teatr Współczesny w Warszawie

Tomasz Mościcki

Recenzje

Słodkie życie na śmietniku

Dolce vita Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reżyserii Marcina Hycnara w Teatrze Współczesnym nawet jeśli zmusza do śmiechu, to jest to śmiech ze smutku i… zażenowania.

Mały Książę, reż. Konrad Dworakowski, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Planeta-Słońce

Michał Kurek z powodzeniem łączy w osobie Księcia łagodną dziecięcość z młodzieńczą stanowczością.

Komediant, reż. Andrzej Domalik, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Teatr jako źródło cierpień

Jerzy Radziwiłowicz podkreślał w wywiadach, że nie zamierza mierzyć się z mitem Komedianta.

Zła Krew, reż. Jura Dzivakou, Teatr Powszechny w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Przebudzenie

Jura Dzivakov, nie po raz pierwszy goszcząc w otwartym na świat Teatrze Powszechnym, w kolektywnej współpracy polsko-białoruskiego zespołu tworzy sztukę opartą na założeniu pokrewnym greckiej tragedii.

Głowa w piasek, reż. Maria Seweryn, Teatr Polonia w Warszawie

Tomasz Mościcki

Recenzje

Niechęć do pralinek

Niby wszystko się tu zgadza: akcja toczy się wartko, czasami nawet wedle najlepszych reguł rządzących farsą, jednak Głowa w piasek Matta Murraya w Teatrze Polonia ma w sobie coś… dziwnego.

Wzrusz moje serce, reż. Artur Tyszkiewicz, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Najgorszy ze światów

W trakcie oglądania spektaklu Wzrusz moje serce w Teatrze Ateneum nie dawała mi spokoju jedna myśl.

Orecchio, brat Pinokia, reż. Ada Tabisz, Teatr Guliwer w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Nie być jak Pinokio

Guliwer podejmuje, nie po raz pierwszy, tak z dziećmi, jak i z dorosłymi niełatwą a ważną rozmowę na temat poszukiwania tożsamości.

Arka i ego, reż. Lucy Sosnowska, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Dominik Gac

Recenzje

Macanie po uchach

Najnowsza premiera w stołecznym Dramatycznym jest „kreacją zbiorową”, co trochę komplikuje sprawę, bo nie bardzo wiadomo, do kogo słać skargi i zażalenia.

Chłopaki płaczą, reż. Michał Buszewicz, Teatr Dramatyczny m. stołecznego Warszawy

Piotr Dobrowolski

Recenzje

Dzień wrażliwca

Oryginalność koncepcji Buszewicza wynika z jego skupienia na wąskim zakresie autostereotypów warunkujących odczuwanie, rozumienie i wyrażanie emocji przez mężczyzn.

Zesłanie, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Jacek Cieślak

Recenzje

Samozsyłka do lamusa

Z Zesłania wychodziłem z nieskrywanym smutkiem, bo wychowałem się na teatrze Mikołaja Grabowskiego, na zawsze pozostanie dla mnie mistrzem.

Acis and Galatea, reż. Natalia Kozłowska, Polska Opera Królewska w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Kolory – pozory?

Na afiszu Polskiej Opery Królewskiej znowu Haendel. Wielki Jerzy Fryderyk. Niezmordowany w – jak to się mówiło – wenie twórczej.

Alicji Kraina Czarów, reż. Sławomir Narloch, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Poczytaj mi synku

Alicji Karina Czarów jest spektaklem familijnym. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Pustostany, reż. Hanna Kłoszewska, Teatr Ochoty w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Przymierzalnia

Mimo uroku i siły, których połączenie stanowi o wartości Pustostanów, jest w tym spektaklu także dotkliwy niedosyt.

Kim jest pan Schmitt?, reż. Jarosław Tumidajski, Teatr Współczesny w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Tam, gdzie łososie są szczęśliwe

Sztukę Sébastiena Thiéry’ego reżyseruje w Teatrze Współczesnym Jarosław Tumidajski. Zręczność reżysera i aktorskie talenty sprawiają, że widzowie wydają się równie zdziwieni rozwojem absurdalnych wypadków, co główni bohaterowie.

Telefon, Medium, reż. Jakub Przebindowski, Warszawska Opera Kameralna

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Teatralny Menotti

Medium jest operą kameralną uważaną za arcydzieło. Są w niej trzy role czołowe i trzy drugoplanowe oraz czternaście instrumentów w orkiestrze.

Znieważeni, reż. Przemysław Bluszcz, Teatr Ateneum w Warszawie

Tomasz Mościcki

Recenzje

Znieważeni, oblepieni, bezradni

Dziś wszędzie i codziennie bezradni widzimy, jak dobrze się ma kłamstwo, półprawdy, postprawdy. Przerażająca moc kłamstwa – ta diagnoza Maraiego to zasadnicza treść Znieważonych w Teatrze Ateneum.

The Employees, reż. Łukasz Twarkowski, teatrgaleria STUDIO im. S. I. Witkiewicza w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Obelisk

The Employees wciąga. Intrygują chronologiczne zmyłki, tajemnicze obiekty animowane w sensualnych choreografiach i postępująca emancypacja humanoidów.

My Way, reż. Krystyna Janda, Teatr Polonia w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Fenomen Krystyny Jandy

Czym jest My Way z tekstem, koncepcją, w reżyserii i wykonaniu Jandy? Osobistym scenicznym monologiem, który ma coś z jubileuszowej laurki, estradowego występu, stand-upu i oczyszczającego seansu.

Mizantrop, reż. Jan Englert, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

„prawdę rąbać prosto w oczy?”

Rola Małeckiego nie daje odpowiedzi, jaki jest Alcest. Aktor myli tropy, trzyma widzów w niepewności i pozostawia tę kwestię otwartą.

Prawdziwy norweski black metal, reż. Michał Liber, Teatr Collegium Nobilium

Dominik Gac

Recenzje

Blast do młodości

Michał Kmiecik napisał, Marcin Liber wyreżyserował a studenci IV roku aktorstwa dramatycznego na Akademii Teatralnej zagrali opowieść o ludziach związanych z zespołem muzycznym Mayhem.

Mój rok relaksu i odpoczynku, reż. Katarzyna Minkowska, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Dominik Gac

Recenzje

Ćpanie i spanie

Reguły artystycznego świata doskonale rozumie też Monika Strzępka, nowa i zawieszona przez wojewodę dyrektorka Teatru Dramatycznego.

Berlin Berlin, reż. Wojciech Adamczyk, Teatr Współczesny w Warszawie

Tomasz Mościcki

Recenzje

U „cioci Stasi”

Wojciech Adamczyk, który to przedstawienie wyreżyserował, zdaje się bawić dawną rzeczywistością najbardziej bodaj ponurego kraju demokracji ludowej.

Alicja w krainie snów, reż. Wawrzyniec Kostrzewski, Teatr Ateneum

Tomasz Mościcki

Recenzje

Sen mara…

Małgorzata Sikorska-Miszczuk i Wawrzyniec Kostrzewski stworzyli teatralny scenariusz, w którym pojawiają się Carollowskie postaci i motywy, ale dość gruntownie przetworzone.

Grzyby, reż. Weronika Szczawińska, Piotr Wawer Jr, Teatr Powszechny w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Hucpa z grzybnią

Chodzenie na Grzyby do teatru jest jeszcze nudniejsze niż chodzenie na grzyby do lasu.

Księgi Jakubowe, reż. Michał Zadara, Teatr Narodowy w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Księga Nudy

Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary w Teatrze Narodowym to spektakl przegadany i nudny, choć chwilami pięknie malowany i na zgrabnym pomyśle oparty.