Recenzje | Portal Teatralny.pl

966, czyli zmierzch bogów, reż. Marcin Liber, Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie

Juliusz Tyszka

Chrzest w oparach piany

Generalnie, jak to u Libera: jest żywy problem i nie można za nic w świecie narzekać na nudę.

Czekając na cud, reż. Cezary Iber, Teatr Ad Spectatores

Siedzimy...

Czekając na cud to przede wszystkim doświadczenie. Doświadczenie bycia z kimś razem, tu i teraz, wspólnej rozmowy i bliskiej czystemu wygłupowi zabawy.

King Size, reż. Christoph Marthaler, 43. Przegląd Piosenki Aktorskiej

Magda Piekarska

Kwartet dla czwórki śpiewających aktorów

Tytuł spektaklu Christopha Marthalera wydaje się kwintesencją absurdalnego humoru organizującego sceniczny świat.

Acis and Galatea, reż. Natalia Kozłowska, Polska Opera Królewska w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Kolory – pozory?

Na afiszu Polskiej Opery Królewskiej znowu Haendel. Wielki Jerzy Fryderyk. Niezmordowany w – jak to się mówiło – wenie twórczej.

Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję, reż. Mateusz Pakuła, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Olga Katafiasz

Legion i każda/y z nas

Jak nie zabiłem swojego ojca… jest bardzo osobistym projektem i – jak stwierdza sam reżyser – tworzy go grupa przyjaciół.

Punkt zero, reż. Adam Orzechowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku

Anna Jazgarska

Punkt (bez) wyjścia

Mamy na scenie Teatru Wybrzeże dość konwencjonalny portret współczesnej rodziny z nieszczęśliwym bohaterem męskim w centrum. Mamy rozpad, powierzchowność, powtarzalność.

Alicji Kraina Czarów, reż. Sławomir Narloch, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Poczytaj mi synku

Alicji Karina Czarów jest spektaklem familijnym. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Dyplom ze snów, reż. Lena Frankiewicz, Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie filia we Wrocławiu

Miewałem lepsze sny

Tytuł nie kłamie, Dyplom ze snów wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych w rzeczy samej jest ze snów.

Wielka parada

Trylogii klimatycznej, gdyby już szukać jakichś metek, najbliżej do dramaturgii dyskursywnej, polskim teatromanom dobrze znanej chociażby dzięki utworom chętnie wystawianej u nas Elfriede Jelinek.

Olga Katafiasz

Złe sny Zachodu

Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979 przypomina nam, mieszkańcom spokojnej Europy o złym świecie gdzieś daleko.

Zuzanna Berendt

Matka Joanna i żona Anna

W Matce Joannie od Aniołów Macieja Gorczyńskiego to przestrzeń narzuca role osobom, które w niej przebywają.

Romantyczne ucieczki

W Teatrze Lalki i Aktora w Opolu powstało przedstawienie oryginalne oraz niewątpliwie bardzo osobiste. Dzieło, które śmiało poleciłbym wszystkim tym, którzy chcieliby dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, o co właściwie tym romantykom chodziło.