"Gracjan Pan", reż. Cezary Tomaszewski, Teatr Capitol we Wrocławiu

Fajne monadki

Fajne monadki
Miałem nadzieję, że twórcy spróbują się zastanowić nad samym fenomenem popularności Roztockiego. Zapytają o jej przyczyny i skutki.
Serotonina, reż. Paweł Miśkiewicz, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie

Niemoc

Niemoc
„Męskie rozmowy – mówi narrator Uległości – dziwne zjawisko w pół drogi między pederastią a pojedynkiem”.
Opowieść wigilijna, reż. Justyna Łagowska, Teatr Zagłębia w Sosnowcu

Pewniejsza zima w sercu niż za oknem

Pewniejsza zima w sercu niż za oknem
Opowieść wigilijna, którą tuż przed świętami zaproponował widzom Teatr Zagłębia w Sosnowcu, jest imponująca pod względem wizualnym.
Szczęśliwa siódemka, reż. Przemysław Jaszczak, Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego filia we Wrocławiu

Pryszczaci bogowie

Pryszczaci bogowie
Nieszczęście z tą Szczęśliwą siódemką. Mógłbym nawet zacząć tak: O, Zeusie! Widzisz, a nie grzmisz!
Tymczasem pa, Kochany Skarbunieczku!, reż. Wojciech Wiński, Teatr Usta Usta Republika z Poznania

Od wojny nie ma ucieczki

Od wojny nie ma ucieczki
Spektakl Teatru Usta Usta Republika prowokuje nas do zadania sobie pytań, które niestety stają się dziś coraz bardziej aktualne.
Berek, reż. Maja Kleczewska, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich

Szczelina, czyli pętla

Szczelina, czyli pętla
Reżyserka wspólnie z dramaturgiem Łukaszem Chotkowskim ułożyła spektakl z rzadziej eksponowanych kart historii polskich Żydów.
DZIADY część II, IV i III, reż. Janusz Wiśniewski, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Dziady w dwie godziny

Dziady w dwie godziny
Wydawać by się mogło, że Dziady są idealnym materiałem dla Janusza Wiśniewskiego. A jednak nic bardziej złudnego.
Cicha noc, reż. Jan Buchwald, Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu

Dwie godziny międlenia

Dwie godziny międlenia
Powolność i monotonię aktorskiej gry w kaliskiej Cichej nocy przypisuję zrezygnowanemu nastawieniu do wypowiadanego tekstu i odgrywanej akcji.

Łabonarska gra Leara

Łabonarska gra Leara
Powierzenie Łabonarskiej ambitnego zadania miało na celu potwierdzenie jej zawodowej kondycji. Reżyser wziął na warsztat jeden z najbardziej wymagających dramatów Shakespeare’a. Tytułowa rola też do łatwych nie należy.

Wilcze godziny

Wilcze godziny
Twarzą w twarz w reżyserii Mai Kleczewskiej i z dramaturgią Łukasza Chotkowskiego opowiada o tym momencie nocy, o „wilczej godzinie”. Ale okrutnie rozciągniętej do nieznośnie długich dni.