Teatr BARAKAH

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Teatry
Teatr BARAKAH

baza teatrów

Aktorzy: Lidia Bogaczówna, Ewa Breguła, Bartosz Buława, Katarzyna Galica, Karolina Kazoń, Martyna Krzysztofik, Monika Kufel, Ana Nowicka, Ewelina Przybyła, Aneta Wirzinkiewicz-Jędrzejas, Agata Woźnicka, Katarzyna Zawiślak-Dolny, Krzysztof Bochenek, Szymon Grzybek, Konrad Hanas, Marcin Kalisz, Karol Kossowski, Marcin Kuźmiński, Wojciech Leonowicz, Łukasz Łukasik, Daniel Malchar, Franciszek Muła, Dominik Nowak, Bartosz Ostrowski, Paweł Plewa, Paweł Sanakiewicz, Dariusz Starczewski, Zuzanna Skolias, Jacek Wojciechowski, Paweł Wolsztyński

artykuły które mogą cię zainteresować

Olga Katafiasz Recenzje

Pochwała niewygody

Królowa wanny wpisuje się w tradycję kabaretu spod znaku Zielonego Balonika czy Pod Pikadorem.

Olga Katafiasz Recenzje

Ekwilibrystyka przemocy

Spektakl Teatru Barakah to seans przemocy, takiej, która tylko pozornie pozostaje na poziomie języka.

Magdalena Figzał-Janikowska Recenzje

Zło czai się za rogiem

Andrzej Sadowski jako autor i reżyser sztuki nie tylko zaproponował intrygujący temat, ale znalazł też ciekawą formę jego prezentacji.

Łukasz Drewniak Opinie

K86/ Zasłonięte

Czasem zupełnie różne spektakle składają się na dziwne triady. Łączy je nawet nie podobna strategia twórcza, tylko jedno hasło problemowe, jeden aspekt badanej rzeczywistości.

Magdalena Figzał-Janikowska Rozmowy

Barakah, czyli dzielenie się teatrem

Kulturę i sztukę rozumiemy jako dobro, swego rodzaju błogosławieństwo. Tym darem chcemy dzielić się z innymi – z widzami, ale też z innymi artystami, których zapraszamy do współpracy. Rozmowa z Aną Nowicką i Moniką Kufel, założycielkami Teatru Barakah w Krakowie.

Łukasz Drewniak Opinie

K/123: Trzy przedstawienia, o których jeszcze nie słyszeliście

Zawsze lubiłem off. Choć parę razy w życiu wydawało mi się, że „umarł, umarł i leży na desce”. Dziś ma różne oblicza, ciężko wrzucić opisane poniżej spektakle do jednego worka, ale warto szukać ich na małych festiwalach, połazić za nimi po piwnicach i strychach.