Idźcie na Żyjesz naprawdę w innym świecie do Sceny Roboczej, bo przecież lubicie w teatrze porządnie zastanowić się nad sobą i światem, a ponadto mieć z tego jakąś żywą estetyczną satysfakcję.

Autorki spektaklu zrealizowanego w poznańskiej Scenie Roboczej wprowadzają swoich widzów w przestrzeń politycznych i etycznych sporów, które od ponad trzydziestu lat rozgrzewają opinię publiczną.

(Nie)zrealizowany przez Verę Popovą, Gosię Trajkowską i Adriena Cognaca spektakl jest ważnym głosem w dyskusji dotyczącej pracowników kultury.

Mamy w Kursie do czynienia z prawdziwym koncertem zespołowej gry, naznaczonym iście karkołomnymi, a jednak w pełni wiarygodnymi przejściami od komediowej groteski do „piereżywajuszczej” tragedii

Fejk nius nie jest jakowymś teatralnym arcydziełem, lecz porusza ważny problem.

Popytka to spektakl prawie do samego końca dobrze zrobiony i poruszający. 

Władca much to metateatralne widowisko, którego składniki przenikają się wzajemnie, prowokując dyskusję na tak ważne tematy, jak władza i wolność, kultura obywatelska czy edukacja.

Przybyła i Więcek cały czas mówią nam, widzom, o sobie, a zarazem „czynią siebie”, stwarzają siebie samych w szczerej wersji, kunsztownie skomponowanej i tworzonej tu i teraz wobec nas.

Od strony estetycznej Ludzie przypominają dość typowy pokaz tego, co nazywane jest performance art.

Nie mów nikomu to udana próba oswojenia nas z losem ludzi wykluczonych. Bez sentymentalizmu, bez epatowania tragizmem ich losu.