Nieheteronormatywne zgenderowanie Fredry
Nie mam zamiaru nikogo z realizatorów tego spektaklu odsądzać od czci i wiary. Chcę ich przedsięwzięcie potraktować poważnie – tak jak na to zasługuje. Bo zasługuje.
Jakiekolwiek możliwe zarzuty o „szarganie Fredry” w ogóle nie postały w mojej głowie, bo przecież Śluby panieńskie są tak mocno zanurzone w obyczajowości fredrowskiej epoki, że nie można dziś ich fabuły potraktować z całą powagą, nie popadając w śmieszność bądź poczciwą, uładzoną pastiszowatość. Cała udana intryga Gustawa opiera się przecież tutaj na założeniu, że Klara będzie musiała poddać się woli łasego na pieniądze ojca i wyjść za starego Radosta, jeśli tak postanowi rodzic. Kto to dziś spokojnie przełknie, bez politowania? Nawet najzagorzalsi tradycjonaliści nie są już w stanie zaakceptować takiej perspektywy, a jeśli ktoś jest w stanie, to znaczy, że z jego przystosowaniem społecznym jest coś nie tak, a jego duchowa przystań mieści się gdzieś w okolicach Państwa Islamskiego.
W ogóle nakreślony przez Fredrę wizerunek kobiet jest dziś mało przekonujący: Klara i Aniela to panny bardzo słabo związane z twardą rzeczywistością, rozpuszczone wiejsko-dworkowym dobrobytem i otumanione modnymi lekturami. Poza tym obie są w sumie słusznie posłuszne obyczajom i konwenansom panującym w szlacheckim światku. Wystarczy więc tylko mało wyszukana intryga sprytnego Gucia, aby przywrócić je do pionu. Kto dziś to kupi?
Nie dziwię się zatem, że reżyser Andrzej Błażewicz i dramaturg Paweł Sablik radykalnie pokreślili dramat Fredry, zostawiając w scenariuszu poznańskiej inscenizacji Ślubów panieńskich tylko te sceny i fragmenty scen, które nie nawiązują wprost do dziewiętnastowiecznej dworkowej obyczajowości. W scenariuszu tego przedstawienia nie ma pani Dobrójskiej, nie ma wiernego „do zdechu” służącego Jana, pozostał natomiast oczyszczony „do kości” motyw damsko-męskich zmagań, z „miotającym się w rozpaczy” Albinem i z głupawo się dziwiącym, dobrotliwie łającym i rezonującym Radostem w tle.
Taki, a nie inny scenariusz, złożony z radykalnie pokreślonego tekstu Fredry, potrzebny był twórcom spektaklu nie po to, by po sztubacku zakpić z klasyka, lecz by wyartykułować zaskakująco aktualne przesłanie.
Początek, owszem, intryguje, lecz w Teatrze Polskim nie takie rzeczy już oglądaliśmy: cała przestrzeń gry na Scenie w Malarni pokryta jest solidną metalową konstrukcją typu kratownica. Pod regularną siatką metalowych kratek widzimy zieleń trawy, a w głębi po prawej wystaje ponad nie gromada gladioli-mieczyków. Gdzieś blisko kwiatów zwisa z sufitu obszerna plastikowa rura koloru żółtego, używana zazwyczaj do wyrzucania gruzu z rusztowań na budowach i podczas generalnych remontów. Na trawie, pod metalową kratą, w środku, dość blisko widowni leżą różowawe damskie „reformy”.
Nim zacznie się akcja Fredrowskiej komedii, dobiega do naszych uszu puszczona z głośników, opowiadana kobiecym głosem opowieść o „trzeciej płci” rodem z Uczty Platona (przypomnę: przytacza ją tam komediopisarz Arystofanes). Dopiero gdy dowiemy się, że Zeus, by uratować ród ludzki, porozcinał biednych obojnaków na dwie połówki, na scenie (a raczej, póki co, pod sceną) zjawia się nocny hulaka Gustaw (Piotr B. Dąbrowski), czołgając się po trawie w białych obszernych gatkach.
Oczywiście platoński mit jest nam tutaj przypomniany nie bez uprzedniego, starannie wykoncypowanego zamysłu, który dopiero później dociera do nas w pełni swej wymowności. Dodajmy, że wątki homoerotyczne, przywoływane obficie w opowieści ucztującego Arystofanesa, są tu pominięte. Ta nieobecność okaże się jednak wkrótce znacząca, no i trochę zwodnicza.
Gdy Gustaw się w końcu przyodzieje w pełny, stosowny do swego statusu ubiór z epoki, wpada na scenę Radost (Wiesław Zanowicz), również godnie i elegancko przyodziany, rozpoczynając łagodne połajanki ze sceny czwartej pierwszego aktu Fredrowskiej komedii. Obaj panowie zachowują się, że tak to ujmę, „bardzo po męsku”: ich wymiana zdań uzupełniona jest całymi seriami „przyjacielskich kuksańców”, imitują poza tym przez chwilę walkę zapaśniczą, potem bokserską. Gdy mowa jest o „marsie” na twarzy stryja, Gustaw bezceremonialnie szczypie starszego pana w policzek.
Potem mamy scenę piątą aktu pierwszego, tyle że Albin nie wchodzi normalnie przez drzwi, tylko wypada zza drewnianej, czarnej zasłony na okno – okazuje się, że tkwił przez cały czas w wąziutkiej przestrzeni między nią a szybą, wydając stamtąd od czasu do czasu znaczące odgłosy, na przykład wybuchając rozpaczliwie szyderczym śmiechem, gdy Radost wspomniał o planowanym ożenku Gustawa z Anielą.
Albin (Paweł Siwiak) rusza się jeszcze żwawiej niż dwaj partnerzy w poprzedniej scenie – jego miotanina ustaje na moment jeden, jedyny raz, gdy zbliża swą twarz do twarzy Gustawa. Ta bardzo delikatna sugestia homoerotyczna jest dla nas, widzów, nader ważnym sygnałem. Ale o tym przekonamy się znacznie później.
Przychodzi teraz kolej na scenę szóstą pierwszego aktu, czyli na wejście dwóch młodych dam. I tu przeżywamy pierwszy prawdziwy szok: obie panny grane są przez mężczyzn! Za pstrokato przyodzianą, ściśniętą gorsetem Anielą (Konrad Cichoń) wchodzi „matronowata”, ubrana w obszerną zieloną suknię Klara (Mariusz Adamski – chłop na schwał, z wielkimi dłońmi), przygrywająca sobie na małym klarneciku melodię jakiegoś znanego anglo-amerykańskiego przeboju, zapewne z tekstem o miłości.
No i zaczyna się „ostra jazda” (choć jeszcze nie najostrzejsza), jako że scena siódma aktu pierwszego, czyli wypowiedzenie „ślubów panieńskich” przez dwóch facetów, obfituje w smakowite podteksty („ród krokodyli”, który we wzgardzie okazywanej kobietom „ma swe korzyści”; imperatyw, by „nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną”). Dodajmy, że wszystkie te złorzeczenia i przysięgi są rytmicznie wykrzykiwane do dwóch przyniesionych na front sceny mikrofonów i samplowane dzięki działaniu uruchamianego nożnie urządzenia, które spoczywa na podłodze. (Przeszkadzający pannom Gustaw wyłącza je, lecz Aniela z powrotem je uruchamia.)
Kolejne sceny odkrywały nowe śmieszne podteksty, wynikające ze zderzenia treści Fredrowskich wersów z męskimi wcieleniami postaci obu panien. Premierowa widownia czujnie je wyłapywała, śmiechy były jednak nieśmiałe i lekko zażenowane. Bo niby ku czemu miało to wszystko zmierzać?
No i śmiechy zamarły nam w gardle, gdy Aniela najpierw uchylił(a) krawędź krępującego ją gorsetu i odsłonił(a) dekolt, a potem chwycił(a) dłoń Gustawa i skierował(a) ją najpierw na swój pośladek, potem na pierś, a później na krocze. Przemknęło mi wtedy przez myśl: „Jak by to było odebrane, gdyby Anielę grała kobieta?”. Inni widzowie też tak chyba pomyśleli, bo czuć było, jak wstrzymują oddech.
Wkrótce potem zwisająca po prawej budowlana rura została podświetlona i ostro zaznaczyła swój falliczny kształt w półmroku sceny. Z głośnika dobiegł ciąg dalszy platońskiej opowieści o rozciętych na pół przez Zeusa obojnakach – wciąż z pominięciem wątku homoerotycznego i wtedy nagle dostrzegłem, że z dolnej krawędzi rury zwisa na nitce jabłko.
Później obejrzeliśmy kolejne sceny z wieloma kontekstami i podtekstami, wynikającymi z płciowej podmianki. I gdy zaczęliśmy z wolna popadać w zdrowe przeświadczenie, iż reżyserski zamysł wyczerpał się właśnie na umiejętnym, żartobliwym zaznaczeniu owych podtekstów, z platońską wizją „trzeciej płci” w tle, otrzymaliśmy ostry cios w żołądek: tekst pochodził, owszem, z Fredrowskiej komedii (akt czwarty, scena trzecia – „zraniona dłoń” Gustawa, przyznanie się przezeń Anieli do miłości do jakiejś innej Anieli, namawianie partnerki, by napisała podyktowany przez Gustawa list do tamtej), lecz wypowiadający go Cichoń i Dąbrowski bardzo wyraźnie zaznaczyli fizyczną, poufałą bliskość swych postaci – kobieta-mężczyzna dotknęła pieszczotliwie palcem ust mężczyzny-mężczyzny.
Z offu dobiegł nas muzyczny podkład, a Konrad Cichoń zaczął wypowiadać po angielsku recytatyw o spotkaniu z chłopcem i o miłości. Nawiązał w ten sposób do rozpaczliwego, płaczliwego śpiewu Albina, który kilkanaście minut wcześniej „smutasowato” zaśpiewał do mikrofonu (też o miłości), melorecującytująco sylabizując jakiś angielski tekst z pomiętej kartki.
Albin-mężczyzna wyjękiwał owe pienia, kierując je w swych intencjach do nieobecnej Klary-mężczyzny. Mężczyzna-Aniela, już pozbawiony peruki, recytując wersy o chłopcu i o miłości (jakiej? tego dokładnie jeszcze nie sprecyzował), zdjął suknię i majtki, odsłaniając umieszczone pod nimi… kolejne „reformy” z falbankami u dołu. Po czym zaśpiewał wolno i wyraźnie tekst o pięknych chłopcach-kryminalistach i o jednym z nich, sierocie-renegacie, który świetnie czuł się w więzieniu (był to przebój Beautiful Boyz, kobiecego, siostrzanego duetu CocoRosie). Ostatnie wyśpiewane przezeń słowa pochodziły jednak skądinąd, a mówiły o wspólnym gaszeniu światła.
Potem on-Gustaw i on-Aniela odsłaniają dwie połacie metalowego rusztowania, rozbierają się do naga, odwracają się do siebie tyłem, dotykają się – pośladkami, plecami, głowami… Zagłębiają się pod rusztowanie, kładą na trawie. Dotyk, pieszczoty, intymna bliskość… Więcej już chyba w teatrze pokazać nie można. Widzimy ich gesty dzięki obrazowi z podwieszonej nad sceną kamery. Kwestie: „Znasz mnie już teraz” i „Kocham cię, Anielo” brzmią w tym kontekście bardzo jednoznacznie. A gdy natyka się na to wszystko Radost, jego pełen zaskoczenia okrzyk: „Wszak ty szukasz żony!” zyskuje znaczenie mocno nieoczekiwane, z pewnością nieprzewidziane przez Fredrę.
Spektakl znajduje swe ostateczne zwieńczenie chwilę potem, gdy dołącza do tego ansamblu Klara-mężczyzna, która zgadza się na to, by Aniela wyszła za Gustawa i rezygnuje z panieńskich przysiąg (a ci dwaj nadal się dopieszczają). Klara gwałtownie odsłania kolejne dwie części metalowej konstrukcji, kładzie się na trawie i mocno wali nogami o metal. Pewnie też chciał(a)by powrócić do „obojniaczego” naturalnego porządku, ale nie ma partnera – swej drugiej połówki.
Ostatni fragment platońskiej opowieści, który dobiega do nas z głośników, dotyczy ewentualnego, sugerowanego hipotetycznie przez Hefajstosa połączenia obu rozciętych obojnaczych połówek, na co – zdaniem narratora-Arystofanesa – wszyscy ludzie bardzo chętnie by się zgodzili. O tym, że – jak głosi Platon ustami Arystofanesa – mogą być one nie tylko męsko-damskie, lecz także damsko-damskie lub męsko-męskie, nic tu nie ma, ale ci dwaj wciąż się pieszczą na trawie. Wtedy Klara, która wstała już i weszła z powrotem na kratownicę, zrywa jabłko z nitki przymocowanej do „fallicznej” rury i łapczywie je pożera. Czyżby wybrał(a) tożsamość kobiecą? A może to męska, antyfeministyczna prowokacja? A może po prostu wykpienie biblijnego, nacechowanego winą i grzechem wizerunku kobiety?
Na sam koniec powracamy do kilku antymęskich sloganów ze sceny przysiąg i ślubowań. I gdy ponownie dowiemy się, że każdy mężczyzna godzien jest potępienia tudzież wzgardy, gaśnie światło.
Wedle zamieszczonej na stronie Teatru Polskiego deklaracji programowej twórców, poznańska inscenizacja Ślubów panieńskich jest „próbą uruchomienia innej narracji niż maskulinistyczna czy też patriarchalna w dialogu między mężczyznami a dyskursem feministycznym. Stawia pytanie o tożsamość męskości, w całej swojej rozciągłości obejmując obszary zarówno hetero- jak i nieheteronormatywne”.
Sedno i główne przesłanie tej inscenizacji dostrzegam jednak gdzie indziej: gierki z tekstem Fredry są tu li tylko „grą wstępną”, służącą przewrotnej demonstracji genderowego przemieszania społecznych ról oraz wizerunków kobiety i mężczyzny, natomiast doczepiony do Ślubów panieńskich wątek platońskiego obojnactwa i (niewypowiedzianego ze sceny, lecz obecnego u Platona) zrównania miłości hetero i homo, dopełniony, wzmocniony i ukonkretniony długą sceną miłosną w wykonaniu dwóch nagich mężczyzn, to już coś znacznie poważniejszego. Odważną i konsekwentną realizację tego właśnie wątku odbieram jako teatralny manifest środowisk LGBT.
Tak się złożyło, że wstrzelił się on w gorący spór ideologiczno-polityczny, który wybuchł po podpisaniu miesiąc temu przez prezydenta stolicy Rafała Trzaskowskiego Warszawskiej Deklaracji LGBT+. Wstrzelił się odważnie i bezkompromisowo. A sceniczne deliberacje nad męską tożsamością, zarówno w wersji tradycyjnej, zademonstrowanej przez „kogucio” agresywne potyczki Gustawa i Radosta, jak i w wersji genderowo przekształconej w męskich postaciach Klary i Anieli, służą tu raczej wstępnemu zdekostruowaniu Fredrowskiej fabuły, które sprawnie nas doprowadza do końcowego, nieheteronormatywnego szoku. Manifesty tak mają.
PS Naprawdę jest o czym scenicznie deliberować, bo problem jest gorący, wręcz palący: oto przy okazji podpisania przez Rafała Trzaskowskiego Warszawskiej Deklaracji LGBT+ spopularyzowano wyniki socjologicznych badań, z których wynika, że:
68,9 % osób LGBTA doświadczyło jakiejś formy przemocy,
63,7% osób LGBTA doświadczyło przemocy werbalnej,
12,8% osób LGBTA doświadczyło przemocy fizycznej,
70% młodzieży LGBTA ma myśli samobójcze.
Any comments?
20-03-2019
Teatr Polski w Poznaniu
Aleksander Fredro
Śluby panieńskie
reżyseria: Andrzej Błażewicz
dramaturgia: Paweł Sablik
scenografia, kostiumy, światło: Aleksandra Grabowska
opracowanie muzyczne: Andrzej Błażewicz, Paweł Sablik, Łukasz Drążek
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
obsada: Mariusz Adamski, Konrad Cichoń, Piotr B. Dąbrowski, Paweł Siwiak, Wiesław Zanowicz
premiera: 8.03.2019
Wedding Venue in Delhii is here to help you find and book the perfect place for your special day. We offer a range of wedding services to make your wedding planning easy and stress-free. We can also customize your wedding according to your budget and preferences.
If you are in Delhi and want to have some fun and adult entertainment, then you should choose Delhi Escorts service. This is one of the most demanding party girls to spend time in Delhi! Enjoy the whole night or a few hours with the pretty face of a hot and sexy girl without any terms and conditions! Kashmiri Gate Escorts Service Escorts in Lajpat Nagar Laxmi Nagar Escorts Call Girls in Lodhi Road Vivek Vihar Call Girls Kashmiri Gate Call Girls Lajpat Nagar Escorts Service Escorts in Laxmi Nagar Lodhi Road Escorts Call Girls in Vivek Vihar Call Girls in Kashmiri Gate Lajpat Nagar Call Girls Laxmi Nagar Escorts Service Escorts in Lodhi Road Vivek Vihar Escorts Kashmiri Gate Escorts Call Girls in Lajpat Nagar Laxmi Nagar Call Girls Lodhi Road Escorts Service Escorts in Vivek Vihar Escorts in Kashmiri Gate Lajpat Nagar Escorts Call Girls in Laxmi Nagar Lodhi Road Call Girls Vivek Vihar Escorts Service
One must visit red-light districts,or“strip joints,”which can be found in many cities nowadays.These districts were once a common place for men to meet and have conversations with Escorts.These days, you can schedule an appointment with a Delhi Escort Service with only the press of a button,thanks to the proliferation of apps and websites that make it easy to do so. To make the right decision,it’s crucial to have crystal-clear information. Kashmiri Gate Escorts Service Escorts in Lajpat Nagar Laxmi Nagar Escorts Call Girls in Lodhi Road Vivek Vihar Call Girls Kashmiri Gate Call Girls Lajpat Nagar Escorts Service Escorts in Laxmi Nagar Lodhi Road Escorts Call Girls in Vivek Vihar Call Girls in Kashmiri Gate Lajpat Nagar Call Girls Laxmi Nagar Escorts Service Escorts in Lodhi Road Vivek Vihar Escorts Kashmiri Gate Escorts Call Girls in Lajpat Nagar Laxmi Nagar Call Girls Lodhi Road Escorts Service Escorts in Vivek Vihar Escorts in Kashmiri Gate Lajpat Nagar Escorts Call Girls in Laxmi Nagar Lodhi Road Call Girls Vivek Vihar Escorts Service
In this Delhi escort service, safety is very important. Most of the people who belong to reputed families and society and are well-established in their professional terms want to hire this sexiest escort girl service here. So, they always prefer such fantasy and pleasurable services in a safe mode. They don’t want to get any legal compliances or they want to avail this service hidden. Delhi Escorts Service || Delhi Escort || Escort in Delhi || Delhi Escorts || Escorts in Delhi ||
The key to success in any business is an understanding of psychology… Because our minds decide what to buy. Affiliate Marketing in Delhi So if you know how minds function, you have the power to influence
A breathtaking experience of sex with Aerocity Escort Service is easy to find for everyone. Hurdles are part of the process. However, travelling in the fun and beach city of India and looking to get something more than your expectations means Russian Escorts are an appropriate choice for you.
Every unquestionably one of our more youthful ladies makes sure about your character and not utilizing a way of openings simultaneously as fulfilling you with our Goa Escorts just to ensure which you see how to respect without focusing constantly. Everything that something we supply to our Goa Call Girl to our more youthful girls is miles inside and out affirmed and you might not have any desire to pressure over it too.
Most gentlemen prefer escort services because they need companionship and casual short-term relations. Some men may seek emotional connection and intimacy through Escorts in Gurgaon .They may imagine having a genuine relationship with a lovemaking girl based on mutual trust and portray these relationships as intimate, despite their basic nature and limited time frame.
Most gentlemen prefer escort services because they need companionship and casual short-term relations. Some men may seek emotional connection and intimacy through Escorts in Laxmi Nagar . They may imagine having a genuine relationship with a lovemaking girl based on mutual trust and portray these relationships as intimate,despite their basic nature and limited time frame.
If you are in South Delhi and want to have some fun and adult entertainment,then you should choose South Delhi Escorts .This is one of the most demanding party girls to spend time in South Delhi! Enjoy the whole night or a few hours with the pretty face of a hot and sexy girl without any terms and conditions!
If you are in Aligarh for the first time and want to talk about recreation, our Call Girl Aligarh will make you crazy all night and feel the love of the beautiful fun. These Call girls are the blessing for those men who are not satisfied with their better half. They know how to satisfy their heart broken and unsatisfied clients.
Ta wiadomość to naprawdę niespodzianka. Naprawdę wielu rzeczy nie wiemy, dopóki się o tym nie dowiemy geometry dash lite
Twój artykuł jest bardzo dobry i bardzo podoba mi się twoja postawa i myślenie, wszystko będzie lepsze dla nas wszystkich, jeśli wszyscy będą mieli takie same myśli jak ty,wordle today, wielkie dzięki!
W swoich dziełach Fredro często poruszał tematykę związanych z płcią i drive mad tożsamością płciową. Nie należy jednak zapominać, że Fredro żył w czasach, gdy homoseksualizm był uważany za dewiację i przestępstwo, a idee związane z nieheteronormatywnością były nieznane lub potępiane przez społeczeństwo.
Nie wspominając o kontrowersjach wokół filmu, myślę, że jest to naprawdę bardzo przydatna praca dla wordle wszystkich, aby dobrze się bawić w weekendy.
Myślę, że ten spektakl nie jest już dobrze odbierany we subway surfers współczesnym świecie
Scena dwóch nagich facetów z gołymi fiu..mi obejmującymi się na scenie - świat darzy do swojego upadku. Ludzie, to jest teatr a nie burdel lgbt!!!
jednym słowem bzdury + zmanipulowane "comments". Zmanipulowane, bo nie porównywane z pacjentami przychodni psychiatrycznych z zaburzeniami osobowości... A przypomnieć trzeba, że na tej scenie (w maju 1995?) odbyła się prapremiera "Jak wam się podoba" - po 400 latach, pierwszy raz z samymi (z wyjątkiem finałowej Hymen) mężczyznami. Nie dlatego, że reżyser (ja) był zainteresowany bzdurami dżenderowymi, tylko, ponieważ SZEKSPIR TAK NAPISAŁ (i w epoce mogli grać tylko mężczyźni)... Eksperyment przywołujący zwyczaj historyczny, ale dziś (wtedy) już niewiele znaczący - choć popularności przysparzający... Ponieważ naśladowców zrobiło się wielu (z Warlikiem pracującym tradycyjnie w TN i podglądającym nasze próby), więc niżej podpisany nie musiał być modny, i już potem się nie wygłupiał, ale tamto uważa...
1. dobrze ze przeczytałem wczesniej recenzję zanim poszedłem bo bym się chyba zrzy..ł, (sorry, zwymiotował - mam wyższe ;-) ) 2. a propos w/w P.S - to bezczelne kłamstwa opłaconych aktywistów, którzy w tym znajdują sznaszę na łatwy zarobek, nieroby....