Tytuł najnowszej premiery, dyrektorskiego spektaklu Jana Englerta w Teatrze Narodowym, Fredro. Rok Jubileuszowy, zwłaszcza w drugim jego członie nie jest najszczęśliwszy.

Kolektyw popełnił błędy w zarządzaniu, nie wykazał się odpowiednimi reakcjami na głosy załogi, szedł na skróty bez empatii.

Przestrzenie Sztuki to nadal są w dużej mierze projekty, a nie stałe sceny tańca, których potrzebujemy dosłownie w każdym mieście. Rozmowa z Ulą Zerek, Natalią Murawską, Karoliną Wycisk i Natalią Cyrzan o Przestrzeniach Sztuki Taniec w Gdańsku.

Bardzo sobie cenię pracę twórczyń i twórców tego spektaklu, w tym zwłaszcza Konrada Dworakowskiego.

Małgorzata Bogajewska zrobiła świetne przedstawienie. W centrum jej zainteresowania znajduje się człowiek, którego prześwietla, obnażając najdalsze rewiry jego duszy.

Jan Klata swoje najciekawsze spektakle realizował zwykle w przełomowych momentach współczesności.

Co się stało? W Balladynie reżyserka nie potrafiła wcielić własnych pomysłów w ciała i głosy dwóch aktorek.

Bardzo to przyjemne, iść do Teatru Powszechnego na Przypadkową śmierć anarchisty według Dario Fo, czyli farsę o polskiej policji.

Ten obecny etap, bycia z samą sobą, jest dla mnie bardzo dobry, ciekawy i potrzebny. Rozmowa z choreografką Katarzyną Chmielewską.

Realizacja Ślepego toru była dla mnie, podobnie jak samo dzieło, bardzo przekonująca.