Łatwe rzeczy, reż. Anna Karasińska, Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie

Półmrok

Półmrok
Nowe przedstawienie Anny Karasińskiej jest o tym, że łódzka artystka nie może w teatrze zrobić takiej sztuki, jaką chciałaby zrobić, to znaczy takiej, która nie byłaby teatrem.
Czas na mnie, reż. Jan Szurmiej, Teatr Polski we Wrocławiu

Czas na esemesa

Czas na esemesa
Po co nam Różewicz w „esemesowym skrócie”? Czy nie warto było skupić się na wybranym zagadnieniu, temacie, okresie z życia artysty lub wątku z jego twórczości?
Bowie w Warszawie, reż. Marcin Liber, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza

Taki piękny, zachodni

Taki piękny, zachodni
Marcin Liber – reżyser. Dorota Masłowska – autorka scenariusza. Pisarka znów w teatrze, to nie jest błaha sprawa. Daje uzasadnioną nadzieję na samo gęste, na językową ucztę.
Ludowa historia Polski, reż. Piotr Pacześniak, Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi

Pany meblują teatr

Pany meblują teatr
Premiera Ludowej historii Polski odbyła się równo dekadę po premierze spektaklu W imię Jakuba S. I choć nie była rocznicową akademią, to jednak nie sposób uciec od kontekstu przedstawienia Demirskiego i Strzępki.
Kruk z Tower, reż. Robert Latusek, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi

Czerniucha

Czerniucha
Krukiem z Tower Teatr Jaracza nawiązuje do tych spektakli, które latami budowały jego repertuarowy kręgosłup: od angielskiego nowego realizmu, po rosyjski psychologizm w stylu Kolady.
Kto chce być Żydem?, reż. Wojciech Malajkat, Teatr Współczesny w Warszawie

Pojednania nie będzie

Pojednania nie będzie
Modzelewski porusza temat trudnych relacji polsko-żydowskich. Formułuje problem, pokazuje postawy, ale nie ocenia i nie broni żadnej ze stron.
Dlaczego nie lecimy do gwiazd?, reż. Grzegorz Kujawiński, Teatr Gdynia Główna

Dlaczego?

Dlaczego?
Dlaczego nie lecimy do gwiazd? to kolejne przedstawienie tego sezonu teatralnego w Polsce, które opowiada o różnorodności jako o wielkiej wartości; które uczy najmłodszych fundamentalnych dla każdego społeczeństwa zasad (współ)istnienia.
Badania ściśle tajne, reż. Norbert Rakowski, Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu

Przyszłość ściśle niepewna

Przyszłość ściśle niepewna
Badania ściśle tajne są pełne żywych emocji i nie brakuje im kryminalnej niemalże intrygi. Chciałbym, żeby takiego teatru było więcej, chociaż wiem, że nie każdemu przypadnie do gustu.

Solą w oku

Solą w oku
W zderzeniu z historiami, jakie opowiada w najnowszej online’owej premierze Teatru Modrzejewskiej w Legnicy Rafał Cieluch, jej tytuł, Chlebem i solą, nabiera gorzko-ironicznego zabarwienia.

Ciała kontrolowane

Ciała kontrolowane
Przedstawienie w reżyserii Karoliny Kirsz nie wytrzymuje konfrontacji z manifestacjami. To wcale nie takie oczywiste, bo polski teatr krytyczny biegle posługuje się językiem, który dziś widzimy na transparentach i słyszymy na ulicach.