Recenzje | Portal Teatralny.pl

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Recenzje

Wzrusz moje serce, reż. Artur Tyszkiewicz, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Najgorszy ze światów

W trakcie oglądania spektaklu Wzrusz moje serce w Teatrze Ateneum nie dawała mi spokoju jedna myśl.

Eldorada, Marius von Mayenburg, Agencja Dramatu i Teatru ADiT

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Fatigue

Czytam Eldorada Mariusa von Mayenburga i raz za razem nawiedzają mnie obrazy amerykańskiego surrealisty Johna Brosio.

Trąbka do słuchania, reż. Weronika Szczawińska, Wrocławski Teatr Współczesny

Mirosław Kocur

Recenzje

Epoka lodowa w Meksyku

Pomimo smętnego końca przedstawienie na pewno warto zobaczyć, choćby dla kilku wybitnych kreacji aktorskich, transowej skrzypaczki, świetnych kostiumów i znakomitych gier elementami scenografii.

Oresteia, reż. Michał Zadara, Teatr Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Jak to działa?

Tym, co wartościowe w propozycji Zadary jest docenienie zespołowości jako głównego czynnika napędzającego i organizującego pracę.

Orecchio, brat Pinokia, reż. Ada Tabisz, Teatr Guliwer w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Nie być jak Pinokio

Guliwer podejmuje, nie po raz pierwszy, tak z dziećmi, jak i z dorosłymi niełatwą a ważną rozmowę na temat poszukiwania tożsamości.

Arka i ego, reż. Lucy Sosnowska, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Dominik Gac

Recenzje

Macanie po uchach

Najnowsza premiera w stołecznym Dramatycznym jest „kreacją zbiorową”, co trochę komplikuje sprawę, bo nie bardzo wiadomo, do kogo słać skargi i zażalenia.

Chłopaki płaczą, reż. Michał Buszewicz, Teatr Dramatyczny m. stołecznego Warszawy

Piotr Dobrowolski

Recenzje

Dzień wrażliwca

Oryginalność koncepcji Buszewicza wynika z jego skupienia na wąskim zakresie autostereotypów warunkujących odczuwanie, rozumienie i wyrażanie emocji przez mężczyzn.

Zesłanie, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie

Jacek Cieślak

Recenzje

Samozsyłka do lamusa

Z Zesłania wychodziłem z nieskrywanym smutkiem, bo wychowałem się na teatrze Mikołaja Grabowskiego, na zawsze pozostanie dla mnie mistrzem.

966, czyli zmierzch bogów, reż. Marcin Liber, Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie

Juliusz Tyszka

Recenzje

Chrzest w oparach piany

Generalnie, jak to u Libera: jest żywy problem i nie można za nic w świecie narzekać na nudę.

Czekając na cud, reż. Cezary Iber, Teatr Ad Spectatores

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Siedzimy...

Czekając na cud to przede wszystkim doświadczenie. Doświadczenie bycia z kimś razem, tu i teraz, wspólnej rozmowy i bliskiej czystemu wygłupowi zabawy.