Jolanta Kowalska

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Jolanta Kowalska

Jolanta Kowalska

Dobrze uszyta rzecz też jest wartością, dlatego nie umniejszałbym znaczenia rzemiosła. Fakt, że ktoś jest solidnym, porządnym aktorem, też powinien mieć swoją cenę w teatrze. Rozmowa z Maciejem Tomaszewskim, aktorem Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

Mewa, reż. Grzegorz Wojdon, Teatr PWST we Wrocławiu

Recenzje

Jak być (nie)kochaną

Nic bardziej niż Czechowowska Mewa nie nadaje się na współczesną opowieść o młodych adeptach teatru wypuszczonych na głębokie wody.

Rozmowa z Elżbietą Golińską i Markiem Tyburem, twórcami Teatru Protezownia w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu.

Jolanta Kowalska

Rozmowy

Światło w tunelu

Sami więźniowie określają to najlepiej, mówiąc, że teatr daje im poczucie wolności, bo przywraca wiarę w to, że mogą być w życiu tym, kim chcą. Rozmowa z Elżbietą Golińską i Markiem Tyburem, twórcami Teatru Protezownia w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu.

Jolanta Kowalska

Rozmowy

Refleksja rodzi się w ciszy

Z nieuzasadnionych powodów umówiliśmy się, że teatr lalek jest teatrem edukacyjnym, nieprzekraczającym poziomu lekturowej refleksji. Rozmowa z Konradem Dworakowskim, reżyserem oraz dyrektorem Teatru Pinokio w Łodzi.

Rozpieprzyć, rozpieprzyć, roz-pier-dolić!

Biesy, reż. Karolina Kirsz, Teatr PWST we Wrocławiu

Jolanta Kowalska

Recenzje

Rozpieprzyć, rozpieprzyć, roz-pier-dolić!

Biesy Karoliny Kirsz to z pewnością świetne ćwiczenie warsztatowe, lecz za mało na spektakl.

Może morze, reż. Michał Derlatka, Wrocławski Teatr Lalek

Jolanta Kowalska

Recenzje

Dramat lodówki

Malina Prześluga odkryła groźną wieloznaczność lodówki. W jej sztuce Może morze ten swojski domowy sprzęt jawi się jako przestrzeń doświadczeń granicznych, wąska kładka pomiędzy życiem a śmiercią.

Odejście Głodomora, reż. Andrzej Ficowski, Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego

Jolanta Kowalska

Recenzje

Performans głodu

Przedstawienie stanowi część cyklu autorskiego Ficowskiego, którego ideą jest doświadczanie teatru po ciemku. Projekt otworzył Dziwny pasażer Karpowicza, testujący różne stężenia scenicznego mroku. W Odejściu Głodomora ciemność jest niemal absolutna.

Jolanta Kowalska

Rozmowy

Liczę na wariatów, nie na mainstream

Liczę na to, że uda mi się stworzyć teatr, który zbuduje wspólnotę. Rozmowa z Norbertem Rakowskim, nowym dyrektorem Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

Jolanta Kowalska

Rozmowy

Festiwal jak esej

Dzisiaj Dialog to przede wszystkim rozmowa teatru i świata. Rozmowa z Tomaszem Kireńczukiem, rzecznikiem prasowym i konsultantem programowym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław.

Jolanta Kowalska

Rozmowy

Nie umiem robić teatru z tezą

Mam poczucie, że przedstawienie powinno być rozmową. Tymczasem jest tak, że po jednej stronie są aktorzy, po drugiej – widzowie, ale sytuacja tej rozmowie nie sprzyja, bo jedna strona ciągle mówi, a druga tylko słucha. Rozmowa z reżyserką Eweliną Marciniak.