Adam Mickiewicz

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Adam Mickiewicz

Ballady i romanse, reż. Piotr Soroka/Zdenka Pszczołowska/Błażej Peszek, Wrocławski Teatr Pantomimy

Czucie, wiara, pożądanie

Reżyserski tryptyk we wrocławskiej Pantomimie wyjmuje Mickiewiczowski cykl z polonistycznego klucza, bierze w nawias skojarzenia z ludowością czy romantycznymi nastrojami grozy i niesamowitości.

Wielkie namiętności „sztuki naiwnej”

Kwestie emocjonalności i namiętności, czyli tego, jak czujemy i co czujemy, świetnie się da zrealizować w pantomimie. Rozmowa z reżyserami miniserialu teatralnego Ballady i romanse: Zdenką Pszczołowską, Błażejem Peszkiem i Piotrem Soroką.

Łukasz Drewniak

Opinie

K/317: Dopiski po Dziadach

Skoro krakowskie Dziady przeszły już do historii polskiego teatru, nie tylko z kronikarskiego obowiązku warto przyjrzeć się kilku zdarzeniom, które zabrały się tam wraz z nimi.

Dziady, reż. Maja Kleczewska, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Olga Katafiasz

Recenzje

My? naród?

Czy Dziady Mai Kleczewskiej są o Polsce? Bez wątpienia, ale w trakcie oglądania przedstawienia i już po jego zakończeniu nie mogłam znaleźć odpowiedzi na pytanie: o czyjej Polsce opowiada reżyserka?

Uciec od rozpaczy. Życie romantyczne zamknięte w monodramie, reż. Dorota Bator i Anna Wieczorek, Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smołki w Opolu

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Romantyczne ucieczki

W Teatrze Lalki i Aktora w Opolu powstało przedstawienie oryginalne oraz niewątpliwie bardzo osobiste. Dzieło, które śmiało poleciłbym wszystkim tym, którzy chcieliby dowiedzieć się lub przypomnieć sobie, o co właściwie tym romantykom chodziło.

Do trzech razy ta sama sztuka? Czemu nie?

Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Nowy im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu

Juliusz Tyszka

Recenzje

Do trzech razy ta sama sztuka? Czemu nie?

Mam z tym Panem Tadeuszem duży kłopot. „Znaków firmowych reżysera” jest w nim mnóstwo, ale czy są dobrze umiejscowione i zastosowane?

Janusz Majcherek

Felietony

Szczęśliwe dni: 12 marca

Psiakrew, niemal cała licząca się literatura polska odbiera nadzieję i stawia nam jako zbiorowości rozpaczliwą diagnozę.

Soplicowo – owocilpoS. Suplement, reż. Piotr Cieplak, Teatr Narodowy w Warszawie

Piotr Olkusz

Recenzje

Czekać? Szczekać? Zwlekać?

Czy ten świat budzi odrazę? Nie. A w każdym razie nie zawsze. Cieplak nie robi parodii „bohaterów Tadeusza dziś”. Wiele scen wzrusza, jeszcze więcej budzi pogodny uśmiech.

Pan Tadeusz – wszystkie słowa, reż. Piotr Cieplak, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Słowo wprawione w ruch

Piotr Cieplak, który w Teatrze Narodowym podjął się zrealizowania niezwykłego projektu, jakim stało się sześciodniowe inscenizowane czytanie Pana Tadeusza bez skreśleń, pokazuje wspomnianą rozpiętość, totalność Mickiewiczowskiego dzieła.

Dziady, reż. Eimuntas Nekrošius, Teatr Narodowy w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Ołtarz ze słów

O Dziadach Nekrošiusa nie sposób myśleć przy pomocy kategorii, do których przywykliśmy, nie da się też zastosować żadnej z istniejących interpretacji.