Aleksandr Prowaliński – Artykuły, Informacje

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Aleksandr Prowaliński

Feblik, reż. Lena Frankiewicz, Teatr Narodowy

Jak napisać modny dramat?

Teatr Narodowy podjął próbę otwarcia na współczesną polską dramaturgię. Niestety nie można jej uznać za udaną. Feblik to kręcenie loków na łysinie, żeby przywołać znakomity aforyzm Karla Krausa.

Stara kobieta wysiaduje, reż. Irena Jun, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie

Aktorka mówi tekst

Teatr odsłania swój rdzeń – miękki i ciepły, tak jak miękkie i ciepłe jest ludzkie ciało.

She was a friend of someone else, reż. Gosia Wdowik, Nowy Teatr w Warszawie

Solidarnie o sobie

Wdowik przygląda się światu, w którym to, co pojedyncze, staje się wspólne.

Czerwony Kapturek, reż. Anna Smolar, Teatr Współczesny w Szczecinie

Do wilków się nie strzela!

Anna Smolar na scenie szczecińskiego Teatru Współczesnego opowiada przejmująco o samotności dziecka.

Zbrodnia i kara. Z powodu zbrodni Rosjan, których nie potrafimy zrozumieć, reż. Jakub Skrzywanek, Teatr Polski w Podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego, Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu

Magda Piekarska

Recenzje

Biedny Polak patrzy na wojnę

Skrzywanek zrobił we Wrocławiu chyba najmniej oczywisty ze swoich spektakli, który zmienia wektor jego twórczych poszukiwań.

Chłopaki płaczą, reż. Michał Buszewicz, Teatr Dramatyczny m. stołecznego Warszawy

Piotr Dobrowolski

Recenzje

Dzień wrażliwca

Oryginalność koncepcji Buszewicza wynika z jego skupienia na wąskim zakresie autostereotypów warunkujących odczuwanie, rozumienie i wyrażanie emocji przez mężczyzn.

Niepokój przychodzi o zmierzchu, reż. Małgorzata Wdowik, Wrocławski Teatr Pantomimy

Mirosław Kocur

Recenzje

O stawaniu się sobą

Wrocławski Teatr Pantomimy w najnowszej premierze odważnie podjął jeden z najważniejszych dziś i najtrudniejszych problemów: traumy rozwojowej.

(Nie)widzialna, (nie)widzialny, (nie)widzialne

Spartakus. Miłość w czasach zarazy, reż. Jakub Skrzywanek, Teatr Współczesny w Szczecinie

Piotr Dobrowolski

Recenzje

(Nie)widzialna, (nie)widzialny, (nie)widzialne

Przygotowany w Teatrze Współczesnym w Szczecinie Spartakus. Miłość w czasach zarazy to spektakl dobrze przemyślany, przejmujący, dający iskrę nadziei, ale i przeraźliwie smutny

Aria di potenza, reż. Krystian Lada, Studio teatrgaleria w Warszawie

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Opera, polityka, płeć

Aria di potenza Krystiana Lady to brawurowa mieszanka opery i performansu politycznego, która pokazuje, że związki między tymi dwiema sferami są nie tylko znacznie głębsze, niż nam się wydaje, ale też historycznie uwarunkowane.

Sonata Belzebuba, reż. Radek Stępień, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi

Magda Piekarska

Recenzje

Duszne sny Mordowaru

Sonata Belzebuba w reżyserii Radka Stępnia jest ostatnią z premier zaprogramowanych jeszcze przez Marcina Hycnara, poprzedniego dyrektora łódzkiego Teatru im. Stefana Jaracza.