Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego

Krzysztof Kucharski  Recenzje

Gwałt niech się gwałtem odciska

Co nam zostawił w głowach i w pamięci już siódmy Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog-Wrocław? No właśnie, sam jestem ciekawy, co o nim napiszę zaraz.

Jolanta Kowalska  Rozmowy

ESK to nie złoty róg

ESK ma być tylko kołem zamachowym, dzięki któremu codzienne życie teatralne powinno nabrać innej intensywności. Rozmowa z Jarosławem Fretem, kuratorem odpowiedzialnym za program teatralny w ramach Europejskiej Stolicy Kultury 2016.

Leszek Pułka  Recenzje

Seks, prochy, punk’n’roll

„Dwudziesta zero cztery. Tu akademickie Radio LUZ” – zapowiedź w głośnikach ucina wrzawę. „Ze sceny Wrocławskiego Teatru Współczesnego zaczynamy transmisję Radia Armageddon”.

Jolanta Kowalska  Rozmowy

Teatr nie jest barykadą

Przedstawiając swoje propozycje programowe dla Współczesnego wyraziłem wiarę, że jest możliwa debata publiczna dopuszczająca różne racje. Rozmowa z Markiem Fiedorem, dyrektorem Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

Leszek Pułka  Recenzje

Etos, patos, dupa zbita

Passini to jednak nie Pasolini. Bramy raju są półtoragodzinnym wideosmętem o niczym.

Mirosław Kocur  Recenzje

Zespół stresu pourazowego

Dawno nie widziałem w teatrze przedstawienia, w którym tak skutecznie udało się pozbawić akcję sceniczną jakichkolwiek znaczeń.

Mirosław Kocur  Recenzje

Sztuka przetrwania

Aktorzy grają w Paternoster wręcz koncertowo. Jerzy Senator, wybitny artysta średniego pokolenia, jako Józio jest znakomity.

Leszek Pułka  Recenzje

Dirty aquaplaning

Po premierze mam lekkiego doła. Gałgan to teatr ponury i w każdym sensie nieczysty, sponiewierany.

Leszek Pułka  Recenzje

Dansing na tratwie

To już druga próba adaptacji Radia Armageddon. Nie tak dawno ten sam tandem Żulczyk/Hynek przedstawił słuchowisko streamingowane do sieci.

Leszek Pułka  Recenzje

Bal manekinów

Niewidzialny chłopiec Tymoteusza Karpowicza jest totalnym, niemal półtoragodzinnym, wprawiającym w trans słowotokiem.

Leszek Pułka  Recenzje

Tercet egzotyczny z Breslau

Agnieszka Olsten postąpiła jak znudzone florenckie donny w sobotnie popołudnie. Oto postaci z romansu Krajewskiego potraktowała jak figury tarota.

Mirosław Kocur  Recenzje

Anty-Midas

Czy dyrektor Fiedor nie czyta sztuk przed skierowaniem ich do produkcji?

Leszek Pułka  Recenzje

Śmiertelny kurs

„Nie moja historia, nie mój bohater, ale naprawdę intrygujący wieczór” – rzekł po spektaklu Dziwny pasażer Tymoteusza Karpowicza młody mężczyzna do swego towarzysza. I to chyba najlepsza recenzja.

Jolanta Kowalska  Recenzje

Performans głodu

Przedstawienie stanowi część cyklu autorskiego Ficowskiego, którego ideą jest doświadczanie teatru po ciemku. Projekt otworzył Dziwny pasażer Karpowicza, testujący różne stężenia scenicznego mroku. W Odejściu Głodomora ciemność jest niemal absolutna.

Leszek Pułka  Recenzje

Artysta, zwierzę mroku

Krótkie, kameralne przedstawienie Ficowskiego zda się teatralną zabawką – czymś na kształt szkiców węglem i fluoroscencyjnymi pastelami.

Leszek Pułka  Recenzje

Pantokrator i kukły

Już samo wejście na Silesiam, Silentiam pomiędzy płaszczami zawieszonymi na wieszakach przypomina kilka dzieł, w których charakterystyczny kostium bohatera, niesforne drobiazgi, jakimi posługujemy się na co dzień, i specyficzna przestrzeń totalnie organizują świat przedstawiony.

Jolanta Kowalska  Rozmowy

Średnie słonie

Dobrze uszyta rzecz też jest wartością, dlatego nie umniejszałbym znaczenia rzemiosła. Fakt, że ktoś jest solidnym, porządnym aktorem, też powinien mieć swoją cenę w teatrze. Rozmowa z Maciejem Tomaszewskim, aktorem Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

Leszek Pułka  Recenzje

Potwory i formy

Garnitur prezydenta Maliny Prześlugi w inscenizacji Cezarego Ibera to w repertuarze WTW sztuka wybitna.

Jolanta Kowalska  Recenzje

Niech zaśpiewa krew na bruku

Jak to dobrze, że mamy pod dostatkiem jest paraboliczną opowieścią o świecie ludzi-marionet.

Mirosław Kocur  Recenzje

Wrocławski teatr posthumanistyczny

Największą wartością wrocławskiej inscenizacji, oprócz wybitnej kreacji Macieja Tomaszewskiego, jest nowatorskie wyrafinowanie technologiczne.

Leszek Pułka  Recenzje

Papierowa menażeria

Nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie fanem tej Nauki chodzenia, nawet gdy pozostanie admiratorem innych inscenizacji Pawła Miśkiewicza.

Henryk Mazurkiewicz  Recenzje

Przyszłość, której nie było

Po ośmiu przedstawieniach i trzech czytaniach pozostałem z uczuciem, że współczesność jest boleśnie ściśnięta między przeszłością a przyszłością. Miewa napady klaustrofobii oraz nerwicy pourazowej.

Jolanta Kowalska  Rozmowy

Ciągle trzeba zaczynać od nowa

Teatr lalek oferuje wiele ciekawych możliwości operowania formą. Tekst, który biorę na warsztat, zawsze jakoś uruchamia wyobraźnię. Rozmowa z reżyserką Martyną Majewską.

Mirosław Kocur  Recenzje

List do młodej reżyserki

W teatrze najgroźniejsza jest miłość własna, bezkrytyczne zakochanie w swoich ideach i pomysłach.

Natalia Sołtysik  Nadesłane

Nie takie były intencje. A jakie były?
Odpowiedź na list Mirosława Kocura

Długo wahałam się, czy i jak odpowiedzieć na Pański list.

Mirosław Kocur  Recenzje

Sukces

W przedstawieniu pomimo dobrego aktorstwa raziły jednak sztampowe i nieporadne rozwiązania sceniczne.

Henryk Mazurkiewicz  Recenzje

Zaczytani we współczesności

Wrocławski Teatr Współczesny potrzebował takiego konkursu i takiego festiwalu.

Anna Jazgarska  Recenzje

Fakty (autentyczne)

W przeciwieństwie do ubiegłorocznej, tegoroczna edycja gdyńskiego Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port trzymała wyrównany poziom.

Leszek Pułka  Recenzje

Kukiełki zła

Szaberplac, moja miłość we Wrocławskim Teatrze Współczesnym to inscenizacja głucha na fonosferę codzienności i na wielobarwność uczuć.

Mirosław Kocur  Recenzje

Polsce na ratunek

Pomimo wagi słów w tym spektaklu, Hymn do miłości, zresztą zgodnie z tytułem, to nade wszystko poruszający przekaz emocjonalny.

Henryk Mazurkiewicz  Recenzje

Bajki Wielkiego Anestezjologa

Pidżamowcy to rollercoaster bólu i ekstazy. Jazda bez trzymanki, z którą zespół Współczesnego znakomicie sobie poradził aktorsko.

Mirosław Kocur  Recenzje

Rozmazywanie

Genialna przyjaciółka we Wrocławskim Teatrze Współczesnym to seria nieco przypadkowych performansów tożsamościowych.

Mirosław Kocur  Recenzje

Błoto Grota

Spektakl Grotowski non-fiction, chwilami pełen humoru, sprawnie dekonstruuje patos mitologii Grotowskiego.

Leszek Pułka  Recenzje

Manso na wyspach szczęśliwych

Publiczność oklaskiwała aktorów na stojąco. To nowy świecki rytuał w polskich teatrach. Po Jutro przypłynie królowa dla mnie niepojęty.

Mirosław Kocur  Recenzje

Nie wydarzyło się nic ważnego

Wracałem do domu pustym tramwajem ze smutkiem, że Jerzy Senator miał rację. Faktycznie nie wydarzyło się nic ważnego.

Magda Piekarska  Rozmowy

Lekcje z zagubienia

W Widzę nic nie chciałem, żeby było dosłowne. Ślepota głównej bohaterki jest motorem napędowym. Rozmowa z Filipem Zawadą, autorem tekstu dramatycznego Widzę nic nagrodzonego w konkursie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Strefy Kontaktu.

Magda Piekarska  Recenzje

Marcin Liber wypadł z czasu

Marcin Liber ma ostatnio swój minifestiwal we Wrocławiu – po świetnie przyjętej Planecie małp w Teatrze Polskim w Podziemiu, pokazał długo odkładaną premierę Rzeźni numer 5 we Wrocławskim Teatrze Współczesnym.

Magda Piekarska  Recenzje

Arkadia w kolorze landrynki

Teatralny Kongres Futurologiczny okazuje się dziełem zaskakująco przewrotnym, reżyserka nie tyle obnaża jego słabości, co pokazuje siłę i aktualność diagnoz stawianych na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

Magda Piekarska  Recenzje

Apetyt na Dialog

Tegoroczną edycję od poprzednich poza bezpiecznym, nie budzącym kontrowersji wyborem propozycji repertuarowych różni i to, że przestała być przedsięwzięciem dostępnym dla szerokiej widowni.

Mirosław Kocur  Recenzje

Głuchy poeta tańczy Różewicza

W tłumaczeniu to przykład wyjątkowo inteligentnej sztuki zaangażowanej na wysokim poziomie artystycznym.

Magda Piekarska  Recenzje

Cały ten zgiełk

Nosexnosolo Jakimiak powinno być grane do końca świata. Tego świata, w którym komuś przechodzi jeszcze przez myśl, że wysoka pozycja w zawodowej hierarchii może dawać prawo do upokarzania innych.

Magda Piekarska  Recenzje

Trudno nie wierzyć w nic

Szymon Kaczmarek stawia pytania o granice naszego zdroworozsądkowego pojmowania świata. Jego W co wierzą Polacy to takie Dziady po nowemu.

Mirosław Kocur  Recenzje

Traktat o niewidzeniu

Filip Zawada i Paweł Palcat mają świetny pomysł na spektakl teatralny. Co najważniejsze, potrafią przekuć swoje idee w porywające dzieło artystyczne.

Henryk Mazurkiewicz  Recenzje

Wilgoć

Woda w usta – utwór wyróżniony sceniczną realizacją w IV Konkursie Dramaturgicznym „Strefy Kontaktu”– jest tekstem wielowymiarowym i wielopoziomowym.

Magda Piekarska  Recenzje

Kamza skubie Różewicza

Paweł Kamza, wystawiając Wyskubki na scenie Współczesnego, buduje wokół idei domu wspólnotę ponad podziałami na scenę i widownię.

Mirosław Kocur  Recenzje

O sobie samej jako innych

Syrena. Anatomia miłości to nie tylko świetnie zagrane, nowoczesne przedstawienie teatralne, ale też ciekawy traktat filozoficzny o byciu sobą.

Mirosław Kocur  Recenzje

Jet lag

Śmierć Marata w finale wrocławskiego spektaklu nie staje się wydarzeniem traumatycznym, a jest tylko banalnym i pustym, choć pięknie zainscenizowanym widowiskiem.

Magda Piekarska  Recenzje

Oprę się o siebie

W swoim najnowszym spektaklu Agnieszka Jakimiak i Mateusz Atman podważają schematy mocno zakorzenione w języku. Zadają pytanie, co by było, gdyby „chama” zamienić z „panem”, oddając sprawiedliwość temu pierwszemu?

Mirosław Kocur  Recenzje

Epoka lodowa w Meksyku

Pomimo smętnego końca przedstawienie na pewno warto zobaczyć, choćby dla kilku wybitnych kreacji aktorskich, transowej skrzypaczki, świetnych kostiumów i znakomitych gier elementami scenografii.

Mirosław Kocur  Recenzje

Biosztuka

Katarzyna Kalwat po raz kolejny dowiodła, że należy do najwybitniejszych dziś i najbardziej kreatywnych twórczyń teatru.

Mirosław Kocur  Recenzje

Idiota Polski, czyli aktorzy na widowni

Reżyser Kuba Kowalski obwieścił rewolucję w teatrze i rozsadził aktorów i aktorki z mikroportami na widowni Wrocławskiego Teatru Współczesnego, żeby udawali publiczność.

Mirosław Kocur  Recenzje

Łebasy, czyli skazani na siebie

Marcin Liber, znany z żywiołowych, pełnych energii i humoru spektakli, po raz kolejny odważnie podjął grę ze światem współczesnym.