Teatr Narodowy

AKCEPTUJĘ

Strona używa plików cookies, korzystanie z niej oznacza, że pliki te zostaną zamieszczone na Twoim urządzeniu. więcej »

ZAMKNIJ

Nie masz konta?zarejestruj się

regiony

kliknij na określony region

Jesteś tutaj:

Strona główna
Teatry
Teatr Narodowy

baza teatrów

Aktorzy: Kamilla Baar-Kochańska, Marek Barbasiewicz, Bartłomiej Bobrowski, Mariusz Bonaszewski, Ewa Konstancja Bułhak, Anna Chodakowska, Monika Dryl, Karol Dziuba, Jan Englert, Jan Frycz, Beata Fudalej, Janusz Gajos, Wiktoria Gorodeckaja, Piotr Grabowski, Anna Grycewicz, Joanna Gryga, Anna Gryszkówna, Oskar Hamerski, Marcin Hycnar, Kinga Ilgner, Arkadiusz Janiczek, Robert Jarociński, Aleksandra Justa, Dominika Kluźniak, Mirosław Konarowski, Paulina Korthals, Waldemar Kownacki, Małgorzata Kożuchowska, Joanna Kwiatkowska-Zduń, Grzegorz Kwiecień, Jerzy Łapiński, Sławomira Łozińska, Grzegorz Małecki, Anna Markowicz, Jacek Mikołajczak, Kamil Mrożek, Edyta Olszówka, Paweł Paprocki, Piotr Piksa, Karol Pocheć, Marcin Przybylski, Jerzy Radziwiłowicz, Jacek Różański, Mateusz Rusin, Anna Seniuk, Patrycja Soliman, Bożena Stachura, Danuta Stenka, Przemysław Stippa, Milena Suszyńska, Paulina Szostak, Beata Ścibakówna, Paweł Tołwiński, Anna Ułas, Magdalena Warzecha, Ewa Wiśniewska, Zbigniew Zamachowski, Adrian Zaremba

artykuły które mogą cię zainteresować

Ewa Danuta Godziszewska Rozmowy

Zderzenie z niezrozumiałością

Milczenie o Hiobie ma dla mnie ogromne znaczenie. Rozmowa z Piotrem Cieplakiem przed premierą w Teatrze Narodowym w Warszawie.

Patryk Kencki Recenzje

Szkice o Hiobie

W spektaklu Piotra Cieplaka zatytułowanym Milczenie o Hiobie metateatralność przeplata się z antyteatralnością. Widzowie zostają usadzeni na scenie, nie mając jeszcze świadomości, że w tym zabiegu kryje się pułapka.

Hanna Baltyn Recenzje

Williams nasz współczesny

Publiczność reaguje na spektakl Grzegorza Chrapkiewicza owacjami na stojąco, a ja też go w tym wydaniu „kupiłam”. O Kotce na gorącym blaszanym dachu w Teatrze Narodowym w Warszawie.

Ewa Danuta Godziszewska Recenzje

Szykowna łobuzica

Spotkanie piękne i mądre – najlepszy mikołajkowy prezent, jaki mogły dzieci otrzymać od Teatru Narodowego.

Gazeta Warszawska Varia

Wycinki prasowe

Aktor Mevius grał na wrocławskim teatrze rolę Murzyna. Przez nadzwyczajny pośpiech w toalecie przepomniał on wdziać czarne rękawiczki i wyszedł na scenę z afrykańską twarzą, a białemi rękoma.

Ewa Partyga Recenzje

Lodówka jako narzędzie wyzwolenia

Bogomołowowi nie można odmówić reżyserskiej konsekwencji: aby uwydatnić biblijną matrycę powieści Sorokina i zadać pytania o uniwersalny wymiar wpisanych w nią tęsknot, oparł swą inscenizację na słowie.

Hanna Baltyn Recenzje

Dowód na istnienie trzeciego

Maciej Wojtyszko należy do reżyserów, którzy do tego stopnia dbają o dobór repertuaru, że sami go sobie tworzą.

Mateusz Żurawski Recenzje

„Nic nie jest grane, teatr się spalił”

„Losem teatru jest spłonąć” ‒ takie zdanie rozpoczyna esej o szczególnej historii gmachu przy placu Teatralnym w Warszawie.

Piotr Olkusz Recenzje

Nie tragedia

Zbójcy wpisują się dla Michała Zadary w pewien ciąg, którego pierwszym etapem były Dziady z wrocławskiego Teatru Polskiego.

Ewa Danuta Godziszewska Recenzje

Glamour z Gombrowicza

Spektakl Glińskiej nie jest o Iwonie. Jest raczej szyderczą tragedią Królowej Małgorzaty.

Karolina Matuszewska Recenzje

American dream wg Toma Waitsa

Wiadomość o tym, że w Teatrze Narodowym Marcin Przybylski przygotowuje spektakl z piosenkami Toma Waitsa wzbudzała naszą niezdrową ekscytację od kilkunastu tygodni.

Maciej Wojtyszko Felietony

Przerywam milczenie

Szczęśliwi ci, którzy uprawiają zawód krytyka i mogą umiejętnie rozdawać łaski i ciosy bez obciążenia, jakie powoduje doświadczenie konkretnych działań.

Piotr Olkusz Recenzje

Zima bez śniegu

Uroda spektaklu Cieplaka tkwi w mieszaniu się dwóch światów: w opowiadaniu dwóch porządków za pomocą jednego języka umowności.

Ewa Danuta Godziszewska Recenzje

Komediowa gorycz

W Fredraszkach miłosne układy zmieniają się jak w kalejdoskopie.

Łukasz Drewniak Opinie

Kołonotatnik 44: Same przedstawienia. I glosy. Zwłaszcza te syczące

Sekwencje z dziećmi i tłumem dorosłych pochłoniętych jakimś absurdalnym wirem niezrozumiałych zachowań są najlepsze w spektaklu Cieplaka, bo reżyserowi udaje się patrzeć na sceniczny świat okiem dziecka, które nie wszystko z tego wiru rozumie, dostrzega szczegóły, ale umyka mu zasada.

Malwina Głowacka Recenzje

Dom przy tropikalnej plaży

Marcin Hycnar, w odróżnieniu od swoich rówieśników, mówi bardziej przyciszonym głosem, ale warto wsłuchiwać się w to, co ma do powiedzenia.

Ewa Danuta Godziszewska Recenzje

Pochwała Gajosa

Msza za miasto Arras jest przede wszystkim powrotem „wieeeeelkiego aktora”, jak nazwał niegdyś Gajosa Tadeusz Łomnicki.

Karolina Matuszewska Recenzje

Powrót do Soplicowa

Ujawnia się tutaj funkcja magiczna słowa, a tekst Mickiewicza urasta do rangi narodowego zaklęcia.

Malwina Głowacka Recenzje

„Pijcie wino! idźcie śnić!”

Najważniejszą postacią w Kordianie w reżyserii Jana Englerta jest Szatan, znakomicie grany przez Mariusza Bonaszewskiego.

Łukasz Drewniak Opinie

K/101: Dziady. Rękodzieło. Część I

Eimuntas Nekrosius nie wystawia dramatu Mickiewicza, żeby z litewskiej perspektywy powiedzieć nam, o czym to jest i czemu źle go dotąd czytaliśmy.

K/104: <i>Dziady</i>, część druga: Książka

Łukasz Drewniak Opinie

K/104: Dziady, część druga: Książka

Wracam do opowieści o Dziadach Eimuntasa Nekrošiusa z Teatru Narodowego nie tylko dlatego, że to niezwykłe przedstawienie, które rośnie w pamięci od dnia premiery, prowokuje do kolejnych obejrzeń, rozmów, opisów.

Jakub Kasprzak Rozmowy

Okręt flagowy

Zawsze jestem zażenowany, kiedy ktoś mnie pyta o idee, które chcę przekazać. Nie mam takich. Wartości w ogóle nie są czymś, co należy przekazywać. Można najwyżej ułatwić komuś drogę do nich. Rozmowa z Janem Englertem, dyrektorem artystycznym Teatru Narodowego w Warszawie.

Malwina Głowacka Recenzje

Ołtarz ze słów

O Dziadach Nekrošiusa nie sposób myśleć przy pomocy kategorii, do których przywykliśmy, nie da się też zastosować żadnej z istniejących interpretacji.

Aleksandra Rembowska Recenzje

Słowo, które zastąpiło ciało

Maciej Prus na Scenie Studio Teatru Narodowego wspólnie ze scenografką Jagną Janicką powołują do życia świat zgoła bardziej japoński niż rokokowo europejski.

Malwina Głowacka Recenzje

Słowo wprawione w ruch

Piotr Cieplak, który w Teatrze Narodowym podjął się zrealizowania niezwykłego projektu, jakim stało się sześciodniowe inscenizowane czytanie Pana Tadeusza bez skreśleń, pokazuje wspomnianą rozpiętość, totalność Mickiewiczowskiego dzieła.

Piotr Olkusz Recenzje

Czekać? Szczekać? Zwlekać?

Czy ten świat budzi odrazę? Nie. A w każdym razie nie zawsze. Cieplak nie robi parodii „bohaterów Tadeusza dziś”. Wiele scen wzrusza, jeszcze więcej budzi pogodny uśmiech.

Małgorzata Piekutowa Recenzje

Pacyfa

Michałowi Zadarze łatwiej dogadać się z Bertoltem Brechtem niż z polskim romantyzmem. Prosty przekaz, zero metafizyki i potencjał dosadnej spektakularności – wszystko to najwyraźniej odpowiada „pierwszemu inscenizatorowi Dziadów bez skreśleń”.

Tomasz Mościcki Recenzje

Grać, nie widząc

Pisanie o Garderobianym z małej sceny Teatru Narodowego jest działaniem czysto kronikarskim. Nie ma żadnego wpływu na odbiór przedstawienia czy też na frekwencję.

Łukasz Drewniak Opinie

K/137: Matka Courage. Ojciec Zadara. Krytyk bez butów

Zadara wydobywa z Brechta złość na twierdzenie, że wojna jest jak prawo natury i nie warto się jej sprzeciwiać.

Łukasz Drewniak Opinie

K/148: O gwiazdach. Chyba

Mimo kilku wad Garderobiany z Narodowego to kawał solidnego teatru z kilkoma dobrymi rolami epizodycznymi, z frapującym zderzeniem dwóch wielkich osobowości aktorskich, z niegłupią tezą.

Malwina Głowacka Recenzje

Brzemienna madonna

Marcin Hycnar w przedpremierowych wypowiedziach deklarował, że interpretacje szekspirologów, którzy dostrzegają w Opowieści zimowej motyw pasji i niejasnego zmartwychwstania Hermiony, są mu bliskie.

Ewa Danuta Godziszewska Recenzje

Przemienić brud życia

Perłą spektaklu wyreżyserowanego przez Artura Urbańskiego na deskach najmniejszej sceny Teatru Narodowego jest bez wątpienia Anna Seniuk.

Janusz Majcherek Felietony

Szczęśliwe dni: 16 października

Aktorek z takimi tonami, pretensjami, manierami i manieryzmami dzisiaj nie uświadczysz.

Ewa Danuta Godziszewska Recenzje

Niszczymy i tyle

Sztuki Levina, z reguły wzruszające w ukazywaniu ludzkiej niemocy, a jednocześnie ostro zaprawione ironią i groteską, przejmują widza i czytelnika swym wymiarem egzystencjalnym niemal spod znaku Becketta.

Piotr Olkusz Rozmowy

Bez obrazy

Pracom nad Elementarzem towarzyszył dylemat, który – skrótowo – zamknąć by można w pytaniu: „Angażować się, czy się nie angażować?”. Rozmowa z reżyserem Piotrem Cieplakiem.

Piotr Olkusz Recenzje

Las znaczeń

Podróż po krainie liter jest dla Ali, bohaterki Elementarza w Teatrze Narodowym, nauką innego myślenia. Gdy wszyscy tylko się okopujemy na obranych pozycjach, gdy z góry wiemy, co inni myślą i co z czym powinno się kojarzyć, Piotr Cieplak puszcza Alę i nas przed szereg: bo warto.

Krew pod nosem<br>(dla zabawy to ułani są z Warszawy)

Dominik Gac Recenzje

Krew pod nosem
(dla zabawy to ułani są z Warszawy)

Nie wiem, czy młodzież ubrana w patriotyczne symbole zwykła chadzać do Teatru Narodowego. Zdaje się jednak, że w tym wypadku powinna.

Szymon Kazimierczak Recenzje

Nic się nie da zrobić

Ślub Eimuntasa Nekrošiusa w Teatrze Narodowym na dobrą sprawę stał się wydarzeniem już w momencie zapowiedzi premiery.

Ewa Danuta Godziszewska Rozmowy

Bądźmy bezczelni do końca

Postanowiłem chociaż raz wziąć sprawy w swoje ręce i powiedzieć o czymś, co interesuje nie Jerzego Jarockiego czy Jerzego Grzegorzewskiego, tylko o czymś, co interesuje mnie, Grzegorza Małeckiego. Rozmowa z Grzegorzem Małeckim, aktorem Teatru Narodowego w Warszawie.

Szymon Kazimierczak Recenzje

Dom Produkcyjny i Eventowy City Hall

Warszawa

Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza

Warszawa

Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy

Warszawa

Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Wars…

Warszawa

Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera

Warszawa

Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Wit…

Warszawa

ZOBACZ WIĘCEJ

Teatr Narodowy - premiery

Kosmos Data premiery: 2005-10-16

Pchła szachrajka Data premiery: 2013-12-06

Teatry

Teatr Narodowy

Teatr Narodowy

Zderzenie z niezrozumiałością

Szkice o Hiobie

Williams nasz współczesny

Szykowna łobuzica

Wycinki prasowe

Lodówka jako narzędzie wyzwolenia

Dowód na istnienie trzeciego

„Nic nie jest grane, teatr się spalił”

Nie tragedia

Glamour z Gombrowicza

American dream wg Toma Waitsa

Przerywam milczenie

Zima bez śniegu

Komediowa gorycz

Kołonotatnik 44: Same przedstawienia. I glosy. Zwłaszcza te syczące

Dom przy tropikalnej plaży

Pochwała Gajosa

Powrót do Soplicowa

„Pijcie wino! idźcie śnić!”

K/101: Dziady. Rękodzieło. Część I

K/104: Dziady, część druga: Książka

Okręt flagowy

Ołtarz ze słów

Słowo, które zastąpiło ciało

Słowo wprawione w ruch

Czekać? Szczekać? Zwlekać?

Pacyfa

Grać, nie widząc

K/137: Matka Courage. Ojciec Zadara. Krytyk bez butów

K/148: O gwiazdach. Chyba

Brzemienna madonna

Przemienić brud życia

Szczęśliwe dni: 16 października

Niszczymy i tyle

Bez obrazy

Las znaczeń

Krew pod nosem(dla zabawy to ułani są z Warszawy)

Nic się nie da zrobić

Bądźmy bezczelni do końca

Młodzi dorośli

Gabinet doktora Cleckleya

Niech żyje walc!

Płyniemy, lecimy, błękit i stal

Możliwości wyspy

Czekając na autobus

Obojętny portret zbiorowy

Człowiek to otchłań

Walizki z kamienia

Śnieg czy lód?

K/295: Oko Grzegorzewskiego

Nie każcie nam zakładać gorsetów

W cieniu zamku

Niech muzyka nie milknie!

Fantazjuję, więc jestem

Dekalog bez metafizyki

Księga Nudy

„prawdę rąbać prosto w oczy?”

Poczytaj mi synku

Teatr jako źródło cierpień

Na pewnej cichej ulicy

Ku rozweseleniu serc

Krew pod nosem
(dla zabawy to ułani są z Warszawy)